بد افزار
بدافزار
بدافزار (به انگلیسی: Malware)، برنامههای رایانهای هستند؛ به علت آنکه معمولاً کاربر را آزار میدهند یا خسارتی بوجود میآورند، به این نام مشهورند. برخی از آنان فقط کاربر را میآزارند. مثلاً وی را مجبور به انجام کاری تکراری میکنند. اما برخی دیگر سیستم رایانهای و دادههای آن را هدف قرار میدهند که ممکن است خساراتی به بار آورند. در عین حال ممکن است هدف آن سختافزار سیستم کاربر باشد.
یک نرمافزار برپایهٔ نیت سازنده آن به عنوان یک بدافزار شناخته میشود. در قانون گاه بدافزار را به عنوان یک آلودگی رایانهای مینامند. دستاوردهای مقدماتی که توسط سیمنتک در سال ۲۰۰۸ منتشر شد، بیان میکند که میزان کدهای آزاردهنده و دیگر برنامههای ناخواسته از شمار نرمافزارهای قانونی، ممکن است افزون باشد. همچنین گفته شدهاست: «که تعداد بدافزارهای تولید شده در سال ۲۰۰۷ به اندازه مجموع ۲۰ سال قبل بودهاست.» مهمترین پل ارتباطی بدافزارها از تولیدکنندگان آنها به کاربران از طریق اینترنت است.
در ۲۹ مارس سال ۲۰۱۰ شرکت سیمنتک شهر شائوژینگ چین را به عنوان پایتخت بدافزار در دنیا معرفی کرد.
مایکروسافت در می ۲۰۱۱ گزارش داد که از هر ۱۴ دانلود در اینترنت یکی شامل بدافزار است. به ویژه شبکههای اجتماعی و فیس بوک در حال مشاهده افزایش تاکتیکهای جدید برای ضربه زدن به رایانهها هستند.
بدافزار با یک نرمافزار معیوب یعنی نرمافزاری قانونی ولی شامل اشکالات مضر، تفاوت دارد. گاه بدافزار به صورت یک نرمافزار سالم و صحیح طراحی میشود و حتی ممکن است از یک سایت رسمی بیاید. بنابراین برخی از برنامههای امنیتی مانند مکافی ممکن است بدافزار را یک برنامهٔ «به طور بالقوه ناخواسته (به انگلیسی: Potentially Unwanted Programs)» بنامد. اگرچه یک ویروس رایانهای نیز بدافزاری است که خود را باز تولید میکند، اما غلب به اشتباه به همهٔ بدافزارها ویروس اطلاق میشود.
از انواع بدافزارها میتوان به ویروسها، کرمها، اسبهای تروآ، جاسوسافزارها، آگهیافزارها، روتکیتها و هرزنامهها اشاره کرد.
مقاصد
بسیاری از برنامههای آلوده کنندهٔ اولیه، از جمله اولین کرم اینترنتی و تعدادی از ویروسهای سیستم عامل داس (به انگلیسی: DOS)، به قصد آزمایش یا سرگرمی نوشته شدند. آنها عموماً به مقاصد بیضرر یا فقط به قصد آزار بودند، تا اینکه بخواهند خسارات جدی به سیستمهای رایانه وارد کنند. در برخی موارد سازنده نمیتوانست تشخیص دهد که چقدر کارش میتواند مضر باشد.
برنامهنویسان جوان وقتی دربارهٔ ویروسها و ترفندهایش میآموختند، تنها به منظور تمرین یا به این قصد که ببینند چقدر شیوع پیدا میکند، آنها را مینوشتند. در سال ۱۹۹۹ ویروسهای شایعی مانند ویروس ملیسا (به انگلیسی: Melissa) و ویروس دیوید (به انگلیسی: David) تنها به قصد سرگرمی نوشته شده بودند. اولین ویروس تلفن همراه در سال ۲۰۰۴ با نام ویروس کابیر (به انگلیسی: Cabir) بر روی تلفنهای همراه منتشر شد.
با این حال مقاصد سوء به منظور خرابکاری را میتوان در برنامههایی یافت که برای ایجاد آسیب به سیستم رایانهای و یا از دست رفتن اطلاعات، طراحی شدهاند. بسیاری از ویروسهای سیستم عامل داس، با این هدف طراحی شدند تا فایلهای موجود در یک دیسک سخت را نابود کنند یا فایلهای سیستمی را با نوشتن اطلاعات نادرست بر روی آنها دچار اختلال کنند.
از زمان گسترش دسترسی به اینترنت پر سرعت، بدافزارهایی به منظور ایجاد سود طراحی شدهاند. به عنوان مثال از سال ۲۰۰۳، اغلب ویروسها و کرمهای رایانهای، طراحی شدند تا کنترل رایانههای کاربران را به منظور بهرهگیری در بازار سیاه به کار گیرند.
بدافزارهای مسری: ویروسها و کرمها
انواع بدافزارها، ویروسها و کرمها هستند که به خاطر نحوهٔ شیوعشان شناخته میشوند. عبارت ویروس کامپیوتری به برنامهای اطلاق میشود که نرمافزار قابل اجرایی را آلوده کرده باشد و هنگامی که اجرا میشود، سبب شود که ویروس به فایلهای قابل اجرای دیگر نیز منتقل شود. ویروسها ممکن است قابلیت حمل یک بار اضافی را نیز داشته باشند، که میتواند اعمال دیگر نیز انجام دهد. این اعمال اغلب خرابکارانه هستند. از سوی دیگر یک کرم برنامهای است که به طور فعالانه خود را روی یک شبکه منتقل میکند تا رایانههای دیگر را نیز آلوده سازد. کرمها نیز قابلیت حمل یک بار اضافی را دارند.
تعریفهای بالا نشان میدهد که تفاوت ویروس و کرم در این است که یک ویروس برای شیوع نیاز به دخالت کاربر دارد، در حالی که یک کرم خود را به طور خودکار و از طریق شبکه گسترش پیدا میکند. در نتیجه آلودگیهایی که از طریق ایمیل یا فایلهای مایکروسافت ورد (به انگلیسی: مایکروسافت ورد) منتقل میشوند، ویروس شناخته میشوند، زیرا باید دریافتکنندهٔ فایل یا ایمیل آن را باز کند تا سیستم آلوده شود. برخی نویسندگان در رسانههای محبوب نیز متوجه این تمایز نیستند و از این عبارتها به اشتباه در جای یکدیگر استفاده میکنند.
مخفی کارها: اسبهای تروآ، روتکیتها و بکدُورها
اسبهای تروآ: (به انگلیسی: Trojan horses)
یک برنامه خرابکار برای اینکه بتواند به اهدافش برسد باید قادر باشد که اجرا شود بدون آنکه توسط کاربر یا مدیر سیستم رایانه خاموش یا پاکسازی شود. مخفی کاری همچنین این امکان را میدهد که بدافزار در اولین مکان نصب شود. وقتی یک برنامه خرابکار خود را به شکل چیز بی ضرر یا مطلوب در میآورد، کاربران ممکن است تشویق شوند تا آن را بدون آنکه بدانند چه میکند، نصب کنند. این، ترفندِ اسب تروآ است.
به بیان دیگر، یک اسب تروآ برنامهای است که کاربر را ترغیب میکند تا اجرایش کند در حالی که قابلیت خرابکاریش را مخفی میکند. آثار منفی ممکن است بلافاصله آغاز شوند و حتی میتوانند منجر به آثار نامطلوب فراوانی گردند. از جمله حذف کردن فایلهای کاربر یا نصب نرمافزارهای خرابکار یا نا مطلوب بیشتر. اسبهای تروآ برای آغازسازی شیوع یک کرم استفاده میشوند.
یکی از مرسوم ترین راههایی که جاسوس افزارها توزیع میشوند، از طریق یک اسب تروآ که به عنوان یک قطعه از یک نرمافزار مطلوب که کاربر آن را از اینترنت دانلود میکند، است. وقتی که کاربر نرمافزار را نصب میکند جاسوس افزار نیز در کنارش نصب میشود. برای مثال اسب تراوا در غالب یک نرمافزار دانلودنصب میشود و به صورت مستقل از نرمافزار اصلی یا مرتبط با آن شروع به دانلود برنامه و مدیاها گاهی با مضامین مستهجن میکند. مثال اخیر تروجان فوق سری نرمافزارهایی با پسوند finder میباشد.
نویسندگان جاسوس افزار سعی میکنند به صورت قانونی عمل کنند، ممکن است رفتار جاسوس افزار را در عباراتی مبهم در توافق نامه با کاربر بیاورند و البته کاربران بعید است که این توافق نامه را بخوانند یا بفهمند. تروآها به صورت عمده به منظور کارهای تجاری استفاده میشوند.
رد گم کن:(به انگلیسی: Rootkits)
رد گم کن واژه مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی برای (به انگلیسی: Rootkits) است. هنگامی که یک برنامهٔ خرابکار روی یک سیستم نصب میشود بسیار مهم است که مخفی باقی بماند تا از تشخیص و نابودی در امان باشد. همین وضعیت دربارهٔ یک مهاجم انسانی که بطور مستقیم وارد یک رایانه میشود برقرار است. ترفندهایی که به عنوان روتکیتها شناخته میشوند اجازه این مخفی کاری را میدهند. آنها این کار را با اصلاح سیستم عامل میزبان انجام میدهند به نحوی که بدافزار از دید کاربر مخفی بماند. روتکیتها میتوانند از این که یک پروسهٔ خرابکارانه در لیست پروسههای سیستم دیده شود ممانعت کنند، یا مانع خوانده شدن فایلهای آن شوند. در ابتدا یک روتکیت مجموعهای از ابزارها بود که توسط یک مهاجم انسانی بر روی یک سیستم یونیکس نصب میشد که به مهاجم اجازه میداد تا دسترسی مدیریتی داشته باشد. امروزه این عبارت بطور عمومی تر برای فرایندهای مخفی سازی در یک برنامهٔ خرابکار استفاده میشود.
بکدُرها:(به انگلیسی: Backdoors)
یک بکدُر روشی است برای خنثی سازی رویههای معمول تایید اعتبار. وقتی یک سیستم دارای چنین رویههایی باشد یک یا چند بکدُر ممکن است نصب شوند تا دسترسیهای آتی را آسان تر سازد. بکدُرها ممکن است حتی پیش از یک نرمافزار خرابکار نصب شوند تا به مهاجمان اجازهٔ ورود دهند.
دیگر بدافزارها
جاسوسافزارها
جاسوسافزارها (Spyware) بدافزارهایی هستند که بر روی رایانهٔ کاربر نصب میشوند و بدون اطلاع وی، اطلاعات مختلف در مورد او را جمعآوری میکنند. اکثر جاسوسافزارها از دید کاربرها مخفی میمانند و تشخیص و پیدا کردن آنها در اغلب موارد مشکل است. برخی از جاسوسافزارها مانند کیلاگرها ممکن است توسط مسئول یک سازمان و یا شرکت بر روی رایانهها نصب شوند تا رفتار کاربران قابل ارزیابی و بررسی باشد.
جاسوسافزارها هر گونه اطلاعاتی را میتوانند جمعآوری کنند. این اطلاعات میتواند اطلاعات شخصی یک کاربر مانند گشت و گذارهای وی بر روی اینترنت و یا مشخصات حسابهای مختلف وی مانند رمز عبور پست الکترونیکی و... باشد. علاوه بر این، جاسوسافزارهای میتوانند در کنترل رایانه توسط کاربر اختلال ایجاد کنند. به عنوان مثال، جاسوسافزارهای میتوانند کاربر را به بازدید از یک صفحهٔ خاص اینترنتی مجبور کنند و یا اینکه با تغییر تنظیمات رایانهٔ وی، باعث کاهش سرعت اینترنت و دسترسی غیرمجاز به رایانهٔ وی شوند. وباید توجه داشت که نرمافزارِDjyjji.3درست راهاندازی شود.
آگهیافزار
آگهیافزار یا برنامههای تبلیغاتی (Adware): اینگونه برنامهها همانند جاسوسافزارها دارای اثر تخریبی نمیباشند و وظیفه آنها بازکردن صفحات خاص اینترنتی جهت اهداف تجاری و تبلیغی است.
جکها
جکها (Joke) برنامههایی هستند که ادعا میکنند در حال انجام عملیاتی تخریبی بر روی سیستم شما میباشند ولی در واقع اینگونه نبوده و کار آنها چیزی جز یک شوخی ساده نمیباشد. متأسفانه برخی کاربران به سادگی تحت تأثیر جکها قرار گرفته و با تلاش برای از بین بردن چیزی که مخرب نیست باعث ایجاد تخریب بیشتری میشوند.
کلک
کلک (Hoax): این برنامهها با سوء استفاده از کم بودن اطلاعات تخصصی کاربران، آنها را فریب داده و با دستورات و توصیههای اشتباه باعث میشوند که کاربر شخصاً کاری تخریبی بر روی سیستم خود انجام دهد. به عنوان مثال وانمود میکنند که فایلی خاص در مسیر سیستمعامل یک برنامه خطرناک است و باید توسط کاربر حذف شود. غافل از اینکه این فایل سیستمی بوده و برای عملکرد درست سیستمعامل، وجود آن لازم است.
شمارهگیرها
شمارهگیر (Dialer): اینگونه برنامهها وظیفهشان ارتباط دادن کاربر از طریق خط تلفن به سرورهایی در دیگر کشورها برای دسترسی مستقیم به اطلاعات آنها میباشد. این سرورها معمولاً مربوط به سایتهای غیراخلاقی بوده و برقراری ارتباط با آنها از طریق خط تلفن باعث هزینه بسیار زیاد مالی میگردد.
بارگیرها
بارگیر (Downloader): کار اینگونه برنامهها Download کردن بد افزارها و اجرای آنها است
کلیککنندهها
کلیککننده (Adclicker): اینگونه برنامهها لینک صفحات تبلیغاتی را دنبال نموده و به این طریق حالت کلیک شدن بر روی آن صفحه تبلیغاتی خاص را شبیه سازی میکنند و باعث بالا رفتن hit آن میشوند.
درهای پشتی
درهای پشتی (Backdoors) ابزاری برای نفوذگرها هستند که به وسیله آنها میتوانند سیستمهای دیگر را در کنترل خود درآورند. درهای پشتی درون شبکه، پورتهای TCP یا UDP را باز میکنند و شروع به گوش کردن نموده تا دستورات نفوذگرها را اجرا کنند. درهای پشتی از جهت نداشتن قابلیت تکثیر شبیه ترویاها هستند.
گذرواژهدزدها
گذرواژهدزد (Password-Stealer): اینگونه برنامهها که نوعی ترویا هستند کارشان دزدی پسورد از روی سیستمها و ارسال آنها برای نفوذگرها است.
بهرهکشها
بهرهکشها (Exploits) کدهای مخربی هستند که با استفاده از آسیب پذیریهای یک سیستم امکان دسترسی از راه دور به آن سیستم را فراهم میکنند.
کیلاگر
کلیدنگار یا کیلاگر (Keylogger) برنامههایی هستند که با قرار گرفتن در حافظه از کلیدهای زده شده توسط کاربر گزارش گرفته و در قالب یک فایل برای نفوذگر میفرستند. البته باید بدانیم که کیلاگرها به صورت سختافزاری نیز وجود دارند.
برنامههای ضد بدافزار
با افزایش حملات بدافزارها توجهها از محافظت در برابر ویروسها و جاسوس افزارها به سمت محافظت از بدافزارها جلب شدهاست. در نتیجه برنامههای مخصوصی برای مبارزه با آنها توسعه یافتهاست. برنامههای ضد بدافزار از دو طریق با بدافزار نبرد میکند:
۱ - آنها محافظت بی درنگ را در برابر نصب بدافزار روی یک رایانه میتوانند تامین کنند، در این نوع از محافظت نرمافزار ضد بدافزارتمام اطلاعات ورودی از شبکه را اسکن میکند تا ازورود بدافزارها و تهدیدهایی که با آنها میآیند جلوگیری به عمل آورد. محافظت بی درنگ از بدافزار مشابه محافظت بی درنگ از ویروس عمل میکند. یعنی نرمافزار فایلها را در زمان دانلود آن اسکن نموده و از فعالیت هر چیزی که بد افزار شناخته شود ممانعت به عمل میآورد.
۲-برنامههای ضد بدافزار میتوانند تنها به منظور تشخیص و پاکسازی بدافزارهایی که قبلاً روی یک رایانه نصب شدهاند، مورد استفاده قرار گیرند. این نوع از محافظت در برابر بدافزار عمدتاً ساده تر و محبوب تر است. این نوع از ضد بدافزارها محتوای رجیستری ویندوز، فایلهای اجرایی سیستم و برنامههای نصب شده روی یک رایانه را اسکن میکنند و لیستی از تهدیدهای پیدا شده را تهیه میکنند، که به کاربر اجازه میدهد که چه فایلهایی را حذف یا نگاه دارد.
ضد ویروس (رایانه)
نرمافزار ضدویروس (به انگلیسی: Anti-Virus) که با نامهای ویروسیاب و ویروسکش هم شناخته میشود، نرمافزاری است که با مشاهده و بررسی محتوای پروندهها به دنبال الگوهای آشنای ویروسها یا کرمهای اینترنتی میگردند. در صورت مشاهده این الگوها که به آن امضای ویروس (Virus Signature) گفته میشود، از ورود آن به کامپیوتر شما و اجرا شدناش جلوگیری میکنند و یا به شما هشدار لازم را میدهند و از شما دستور میگیرند که آیا فایل را حذف کنند و یا سعی نمایند آن را اصلاح و پاکسازی کنند.
نرمافزار آنتیویروس سه وظیفهی عمده را انجام میدهند: ١. بازرسی یا کشف،٢. تعیین هویت یا شناسایی، و ٣. آلودگیزدایی یا پاکسازی
شرکتهای سازنده نرمافزارهای ضدویروس، با ساخته شدن ویروسهای جدید، الگوهای نرمافزاری آنها را کشف و جمع آوری میکنند و به همین علت اغلب لازم است تا این نرمافزارها هر از چندگاهی بهروزرسانی (Update) شوند تا الگوهای جدید ویروسها را دریافت کنند.
ویروسهای رایانهای برنامههایی دارای درجهای از هوشمندی هستند و روشهای بسیاری وجود دارد که توسط آنها اطلاعاتی از رایانهء شما به نویسندهء ویروس یا افراد سودجوی دیگر ارسال شود. بهعنوان مثال، شما در حال نگاه کردن به یک فیلم روی اینترنت هستید، یا در حال خواندن یک نامه و بسیاری کارهای عادی دیگر... و بدون آنکه بدانید در همان زمان به ویروسی اجازه دادهاید تا کامپیوتر شما را بررسی و تحلیل کند.
بسیاری از اوقات هنگامی که شما آنها را شناسایی میکنید و از بین میبرید، خبر ندارید که ویروس برای ورود مجدد و فعال شدن در کامپیوتر شما قبلاً چارهٔ لازم را اندیشیده است و راههای دیگری (Backdoors) برای حمله مجدد به رایانه یا شبکه رایانهای شما ایجاد کرده است.
ویروسها چگونه وارد رایانه شما میشوند
راههای مختلفی برای ورود ویروسها به رایانهٔ شما وجود دارد، مانند فلاپیدیسکها، لوحهای فشرده، مشاهدهٔ وبگاه، دریافت رایانامه (Email) آلوده، اجرای فایلهای دریافتشده از اینترنت و غیره. بنابراین لازم است که تمامی این موارد به هنگام استفاده مورد کنترل یک نرمافزار ضدویروس قرار گیرد. به بیان دیگر هنگامی که میخواهید برنامهای را از روی یک لوح فشرده اجرا کنید و یا نامهای را باز کنید باید آنها را توسط یک نرمافزار ضدویروس وارسی کنید.
فراموش نکنید که شما همواره مراقب منزل خود هستید و دقت میکنید که در منزل و پنجرهها هنگام شب یا هنگامی که در منزل نیستید، باز نباشند. به همین ترتیب باید همواره وضعیت قسمتهای مختلف کامپیوتر خود را کنترل کنید. اینکه اندازه فایلهای شما عادی باشد یا نه، اینکه مثلاً" فایل جدیدی به کامپیوتر شما اضافه نشده باشد و بسیاری موارد دیگر که بتدریج میتوانید آنها را یاد بگیرید. اما یک نرمافزار ضدویروس بسادگی میتواند هر موقع که شما اراده کنید تمام سیستم شما را کنترل کند و شما را از عدم وجود ویروس در کامپیوتر مطمئن سازد.
ویژگیهای یک نرمافزار ضدویروس مناسب
همانطور که برای هر محصولی (چه نرمافزاری و چه سختافزاری) آزمونهایی وجود دارد که کیفیت و شایستگی آن را تعیین میکند، چنین سنجشهایی برای یک نرمافزار ضد ویروس هم وجود دارد. یکی از آزمونها با نام آزمون DURCH شناخته میشود که نام آن سرواژهای است که از حروف ابتدایی بخشهای پنچگانهء این آزمون تشکیل شدهاند. بنابر آزمون DURCH یک نرمافزار ضدویروس مناسب باید بتواند به نیازهای زیر پاسخ دهد :
آزمون درخواست (Demand): باید بتواند هنگامی که میخواهید به یک پرونده یا صفحهٔ اینترنتی یا یک رایانامه دسترسی یابید، آن را بررسی کند.
آزمون بهروزرسانی (Update): به این معنی که نرمافزار باید بتواند در بازههای زمانی مشخص بانک اطلاعاتی خود که شامل امضای ویروسها است را بروز کند.
آزمون واکنش (Respond): اینکه نرمافزار بتواند تمامی رفتارهای منطقی در برخورد با یک ویروس را از خود نشان دهد. پروندهٔ آلوده را دوبارهسازی و تمیز کند و یا آن را حذف نماید.
آزمون وارسی (Check): باید بتواند تمام فایلها از نوع مختلف که میتوانند محلی برای پنهان شدن ویروس باشند را کنترل کند.
آزمون اکتشاف (Heuristics): به این معنی که نرمافزار باید با وجود نداشتن الگوی همهٔ ویروسها، بتواند خطر و احتمال وجود ویروس را تشخیص دهد. این رفتار نیازمند هوشمندی نسبی نرمافزار و استفادهٔ آن از روشهای اکتشافی است.
ابزارهای مشابه
بعضی از سایر نرمافزارها نیز عملکردی مشابه نرمافزارهای ضد ویروس دارند. به طور مثال، یک نرمافزار می تواند با کنترل و تحلیل محتویات تمامی دیسک های یو اس بی که به رایانه متصل می شوند، با ویروس های خود اجرا شونده (Autorun) مقابله کند. این ابزارها معمولاً دارای بانک اطلاعاتی از امضای ویروس ها نبوده و نیازمند به روزرسانی نیستند. از این رو، به آن ها ضد ویروس برون خط (Offline anti-virus) نیز اطلاق می گردد.
جاسوسافزار
اینگونه برنامهها مستقیماً دارای اثر تخریبی نیستند و وظیفهٔ آنها جمعآوری اطلاعات از روی رایانه کاربر و نیز تحت نظر قرار دادن اعمال وی هنگام کار با رایانه و اینترنت است. در نهایت این اطلاعات برای مقاصد خاص فرستاده میشود تا از آنها جهت اهداف تجاری و تبلیغی ونظامی و نظارتی و... استفاده گردد.
تعریف
جاسوس افزار مانند ویروس و کرم نوعی بدافزار است. بدافزار به برنامههایی گفته میشود که توانایی آسیب رساندن به یک سیستم کامپیوتری یا شبکهای از کامپیوترها را دارند. جاسوس افزار برنامهای است که بدون اجازه کاربر روی سیستم کامپیوتری وی نصب شده، کنترل آن را از فرد میگیرد و اطلاعات شخصی وی را برای یک شخص ثالث میفرستد.
تاریخچه
واژه جاسوس افزار برای اولین بار در ۱۶ اکتبر سال ۱۹۹۵ در متنی درمورد مدل تجارتی ماکروسافت استفاده شد. در سال ۲۰۰۰ آقای گریگور فرند در توصیف دیوار آتش شخصی خود به نام زون آلارم از واژه جاسوس افزار استفاده کرد. اما استفاده رسمی از این کلمه بعد از سال ۲۰۰۱ بود زمانی که آقای استیو گیبسون رئیس مرکز تحقیقات گیبسون متوجه نصب یک نرمافزار تبلیغاتی روی سیستم کامپیوتری خود شد که اطلاعات شخصی او را برای فرد دیگری ارسال میکرد. به همین دلیل وی یک برنامه ضدجاسوسی طراحی کرد و آن را اوپت اوت نامید.
انواع
در یک تقسیم بندی کلی نرمافزارهای جاسوسی را میتوان به دو دسته تقسیم کرد: ۳-۱- نرمافزارهای جاسوسی خانگی نرمافزاری که معمولاً توسط صاحبان کامپیوترها به منظورآگاهی یافتن از تاثیرات اینترنت بر شبکههای کامپیوتری خودشان خریداری و نصب میگردد. مدیران از این نرمافزار برای آگاهی از فعالیتهای کارمندان استفاده میکنند. بعضی افراد هم برای اطلاع از فعالیتهای سایر اعضای خانواده این روش را به کار میبرند. مانند مشاهده محتویات اتاقهای گفتگو توسط والدینی که فرزندانشان در آنها شرکت میکنند. همچنین این نوع جاسوس افزار میتواند توسط یک شخص ثالث بدون آگاهی صاحب کامپیوترروی سیستم وی نصب شود و اطلاعات شخصی وی را جمع آوری کند. ۳-۲- نرمافزارهای جاسوسی تجاری نرمافزاری است که شرکتها برای تعقیب فعالیتهای کاربران در اینترنت استفاده میکنند. این شرکتها که وظیفه نصب جاسوس افزار روی سیستمهای کامپیوتری را دارند اغلب اطلاعات حاصل را به بازاریابان میفروشند و آنها کاربر را با تبلیغات خاص که با علائق وی مطابقت دارد و برایش جذاب است مورد هدف قرارمی دهند.
راههای نفوذ
پنجرههای پاپ آپ :
پنجرههای کوچکی که به هنگام بازدید از سایت در برابر کاربر ظاهر میشوند و حاوی پیامهای مختلفی برای فریب اشخاص میباشند. در این پنجرهها اغلب دکمههای مختلفی مانند قبول، لغو، بستن و... وجود دارد ولی هیچ کدام از آنها کار اصلی خود را انجام نمیدهند و با فشردن هر کدام از این دکمهها جاسوس افزار روی سیستم نصب میشود.
نرمافزارهای ضد جاسوس افزار:
بعضی نرمافزارهای ضدجاسوسی به جای از بین بردن جاسوس افزار آن را روی سیستم نصب میکنند. از برنامههای مطمئن و معروف برای بالا بردن امنیت سیستم خود استفاده کنید.
برنامههای رایگان اینترنتی:
امروزه بسیاری از کاربران اینترنت بنا بر نیاز خود برنامههایی را که به صورت رایگان روی اینترنت قرار گرفته دانلود و نصب میکنند. اغلب صاحبان این برنامهها در ازای دریافت مبلغی یا بااهداف تجاری دیگر کد جاسوس افزار را در برنامه خود قرار میدهند و به هنگام نصب آن نرمافزار جاسوس افزار نیز روی سیستم کامپیوتری قرار گرفته و شروع به کار میکند
سی دیها و فلشها:
حافظههای جانبی قابل حمل مانند سی دی و فلش به این علت که بین سیستمهای زیادی جا به جا میشوند حاوی برنامههای مخرب هستند. ۴-۵- سوء استفاده از ضعف امنیتی اینترنت اکسپلورر بعضی از طراحان برنامههای مخرب که با ضعفهای امنیتی اینترنت اکسپلورر آشنا باشند میتوانند در کد صفحه وب خود دستورهایی قرار دهند که به هنگام بازکردن آن صفحه با اینترنت اکسپلورر جاسوس افزار روی کامپیوتر نصب شود
ویروسها:
برخی ویروسها حاوی کدهایی برای نصب جاسوس افزارهستند. == تمامی نشانه های یک جاسوس افزار
تشخیص آلوده بودن یک کامپیوتر به جاسوس افزار کار سختی نیست. سیستم آلوده نشانههای سادهای دارد از جمله: ۵-۱- تغییر ناگهانی صفحه خانگی مرورگر بعضی از جاسوس افزارها که برای اهداف تبلیغاتی طراحی میشوند بدون اجازه کاربر صفحه خانگی مرورگر اینترنتی را تغییر میدهند. بسیاری از افرادی که سیستم آنها آلوده شده به طور مکرر صفحه خانگی مرورگر را مطابق میل خود تنظیم نموده و با تغییر دوباره آن مواجه میشوند. ۵-۲- ایجاد نوار ابزارهای جدید از نشانههای دیگر وجود جاسوس افزار ظاهر شدن نوار ابزارهای جدید بدون خواست کاربر در پنجره مرورگر است.
ظاهر شدن مداوم پنجرههای پاپ آپ :
اگر فرد به صورت مکرر و مداوم با پنجرههای پاپ آپ مواجه شود امکان وجود جاسوس افزار در سیستم کامپیوتری وی زیاد است.
تغییر آدرس توسط مرورگر:
بعضی جاسوس افزارها طوری تنظیمات مرورگر را تغییر میدهند که برخلاف میل کاربر و بدون توجه به آدرس وارد شده در نوار آدرس و یا نوار جستجو صفحاتی را به وی نشان دهد که در جهت اهداف تبلیغاتی طراحان آن جاسوس افزار است.
ایجاد آیکونهای جدید روی صفحه نمایش:
وجود آیکونهای جدید و ناشناخته روی صفحه نمایش بدون خواست کاربر از نشانههای وجود جاسوس افزار است. عدم کارایی بعضی کلیدهای صفحه کلید: جاسوس افزارها کارایی کلیدهای صفحه کلید را تغییر میدهند به طوری که برای مثال کلید تب در پنجره مرورگر به جای جا به جایی روی پیوندها کار دیگری انجام دهد.
عملکرد کند کامپیوتر:
از آنجایی که جاسوس افزار یک برنامهاست برای اجرا شدن به حافظه و پردازنده نیاز دارد و سرعت کامپیوتر را کاهش میدهد.
خاموش شدن دیوار آتش و ضدویروس:
جاسوس افزار برای این که به راحتی اطلاعات کاربر را برای شخص ثالث ارسال کند و همچنین تنظیمات سیستم کامیوتری را تغییر دهد اغلب بدون اطلاع کاربر دیوار آتش و ضدویروس را غیر فعال میکند تا به اهداف خود دست یابد.
مشکلات
سرقت اطلاعات شخصی:
جاسوس افزارها میتوانند با دست یابی به کوکیها عادتهای اینترنتی، اطلاعات کارتهای اعتباری و بسیاری اطلاعات دیگر شما را جمع آوری کند همچنین با ثبت کردن کلیدهای فشرده شده توسط شما روی صفحه کلیدرمزهای عبور شما را به دست آورده و در اختیار افراد دیگر قرار دهند.
تاثیر منفی روی عملکرد کاربر:
ظاهر شدن مداوم پنجرههای پاپ آپ، ایجاد نوار ابزارها و آیکونهای جدید و ناشناخته، کاهش سرعت کامپیوتر، کاهش امنیت افراد در استفاده از اینترنت و سایر مشکلاتی که جاسوس افزار ایجاد میکند بر عملکرد کاربران تاثیر میگذارد.
کاهش کارایی سیستم:
همانطور که گفته شد چون جاسوس افزار نوعی برنامهاست حافظه و پردازنده کامپیوتر را مصرف میکند و کارایی سیستم را کاهش میدهد.
استفاده از پهنای باند:
جاسوس افزار برای ارسال اطلاعات نیاز به برقراری ارتباط از طریق اینترنت دارد و باید از پهنای باند استفاده کند.
سختافزار رایانه
سختافزار رایانه مجموعهای از اجزای فیزیکی است که میتوان آنها را لمس کرد (مشاهده کرد) و یک رایانه را تشکیل میدهند مانند صفحه نمایش، صفحه کلید، حافظههای رایانه، دیسک سخت، ماوس، چاپگرها، سیپییو، کارت گرافیک، کارت صدا، حافظه، مادربورد و چیپها. در مقابل آن نرمافزار قابل لمس نیست. نرمافزار مجموعهای از ایدهها، مفاهیم و نمادها است. ترکیب سختافزار و نرمافزار یک سیستم محاسباتی قابل استفاده را تشکیل میدهند.
تعریف صنعتی
سختافزار بخش مادی، قابل لمس و ابزاری هر مجموعه یا سیستم است. سختافزار معمولاً به قطعات و یراقآلات فلزی و پلاستیکی تشکیل دهنده مجموعه گفته میشود. لازم به توضیح است که برق نیز جزو سختافزار حساب میشود.
تعریف رایانه
در دانش رایانه به مجموع مدارهای الکترونیکی، اجزای فیزیکی و مکانیکی قابل لمس و مشاهده در یک رایانه سختافزار میگوییم. همچنین به بخش غیرقابل لمس مانند سیستمعامل و برنامههای رایانهای، نرمافزار اطلاق میگردد.
فهرست سختافزارها
بُردِ مادر یا برد اصلی (مادربورد)
نمایشگر (مانیتور)
جعبه رایانه (کیس)
صفحهکلید (کیبورد)
موشواره (ماوس)
چاپگر (پرینتِر)
پویشگر (اسکنر)
واحد پردازش مرکزی (سیپییو یا پردازنده)
فلاپیدیسک
دیسک سخت
مودم
دیسکگردان نوری (درایو نوری) (CD و DVD)
بلندگو
یو اس بی
کارت صدا
کارت گرافیک
قلم نوری
هدفون (دوگوشی)
کارت تلویزیون و رادیو
دوربین (وبکم)
میکروفون
هدست
بدافزار (به انگلیسی: Malware)، برنامههای رایانهای هستند؛ به علت آنکه معمولاً کاربر را آزار میدهند یا خسارتی بوجود میآورند، به این نام مشهورند. برخی از آنان فقط کاربر را میآزارند. مثلاً وی را مجبور به انجام کاری تکراری میکنند. اما برخی دیگر سیستم رایانهای و دادههای آن را هدف قرار میدهند که ممکن است خساراتی به بار آورند. در عین حال ممکن است هدف آن سختافزار سیستم کاربر باشد.
یک نرمافزار برپایهٔ نیت سازنده آن به عنوان یک بدافزار شناخته میشود. در قانون گاه بدافزار را به عنوان یک آلودگی رایانهای مینامند. دستاوردهای مقدماتی که توسط سیمنتک در سال ۲۰۰۸ منتشر شد، بیان میکند که میزان کدهای آزاردهنده و دیگر برنامههای ناخواسته از شمار نرمافزارهای قانونی، ممکن است افزون باشد. همچنین گفته شدهاست: «که تعداد بدافزارهای تولید شده در سال ۲۰۰۷ به اندازه مجموع ۲۰ سال قبل بودهاست.» مهمترین پل ارتباطی بدافزارها از تولیدکنندگان آنها به کاربران از طریق اینترنت است.
در ۲۹ مارس سال ۲۰۱۰ شرکت سیمنتک شهر شائوژینگ چین را به عنوان پایتخت بدافزار در دنیا معرفی کرد.
مایکروسافت در می ۲۰۱۱ گزارش داد که از هر ۱۴ دانلود در اینترنت یکی شامل بدافزار است. به ویژه شبکههای اجتماعی و فیس بوک در حال مشاهده افزایش تاکتیکهای جدید برای ضربه زدن به رایانهها هستند.
بدافزار با یک نرمافزار معیوب یعنی نرمافزاری قانونی ولی شامل اشکالات مضر، تفاوت دارد. گاه بدافزار به صورت یک نرمافزار سالم و صحیح طراحی میشود و حتی ممکن است از یک سایت رسمی بیاید. بنابراین برخی از برنامههای امنیتی مانند مکافی ممکن است بدافزار را یک برنامهٔ «به طور بالقوه ناخواسته (به انگلیسی: Potentially Unwanted Programs)» بنامد. اگرچه یک ویروس رایانهای نیز بدافزاری است که خود را باز تولید میکند، اما غلب به اشتباه به همهٔ بدافزارها ویروس اطلاق میشود.
از انواع بدافزارها میتوان به ویروسها، کرمها، اسبهای تروآ، جاسوسافزارها، آگهیافزارها، روتکیتها و هرزنامهها اشاره کرد.
مقاصد
بسیاری از برنامههای آلوده کنندهٔ اولیه، از جمله اولین کرم اینترنتی و تعدادی از ویروسهای سیستم عامل داس (به انگلیسی: DOS)، به قصد آزمایش یا سرگرمی نوشته شدند. آنها عموماً به مقاصد بیضرر یا فقط به قصد آزار بودند، تا اینکه بخواهند خسارات جدی به سیستمهای رایانه وارد کنند. در برخی موارد سازنده نمیتوانست تشخیص دهد که چقدر کارش میتواند مضر باشد.
برنامهنویسان جوان وقتی دربارهٔ ویروسها و ترفندهایش میآموختند، تنها به منظور تمرین یا به این قصد که ببینند چقدر شیوع پیدا میکند، آنها را مینوشتند. در سال ۱۹۹۹ ویروسهای شایعی مانند ویروس ملیسا (به انگلیسی: Melissa) و ویروس دیوید (به انگلیسی: David) تنها به قصد سرگرمی نوشته شده بودند. اولین ویروس تلفن همراه در سال ۲۰۰۴ با نام ویروس کابیر (به انگلیسی: Cabir) بر روی تلفنهای همراه منتشر شد.
با این حال مقاصد سوء به منظور خرابکاری را میتوان در برنامههایی یافت که برای ایجاد آسیب به سیستم رایانهای و یا از دست رفتن اطلاعات، طراحی شدهاند. بسیاری از ویروسهای سیستم عامل داس، با این هدف طراحی شدند تا فایلهای موجود در یک دیسک سخت را نابود کنند یا فایلهای سیستمی را با نوشتن اطلاعات نادرست بر روی آنها دچار اختلال کنند.
از زمان گسترش دسترسی به اینترنت پر سرعت، بدافزارهایی به منظور ایجاد سود طراحی شدهاند. به عنوان مثال از سال ۲۰۰۳، اغلب ویروسها و کرمهای رایانهای، طراحی شدند تا کنترل رایانههای کاربران را به منظور بهرهگیری در بازار سیاه به کار گیرند.
بدافزارهای مسری: ویروسها و کرمها
انواع بدافزارها، ویروسها و کرمها هستند که به خاطر نحوهٔ شیوعشان شناخته میشوند. عبارت ویروس کامپیوتری به برنامهای اطلاق میشود که نرمافزار قابل اجرایی را آلوده کرده باشد و هنگامی که اجرا میشود، سبب شود که ویروس به فایلهای قابل اجرای دیگر نیز منتقل شود. ویروسها ممکن است قابلیت حمل یک بار اضافی را نیز داشته باشند، که میتواند اعمال دیگر نیز انجام دهد. این اعمال اغلب خرابکارانه هستند. از سوی دیگر یک کرم برنامهای است که به طور فعالانه خود را روی یک شبکه منتقل میکند تا رایانههای دیگر را نیز آلوده سازد. کرمها نیز قابلیت حمل یک بار اضافی را دارند.
تعریفهای بالا نشان میدهد که تفاوت ویروس و کرم در این است که یک ویروس برای شیوع نیاز به دخالت کاربر دارد، در حالی که یک کرم خود را به طور خودکار و از طریق شبکه گسترش پیدا میکند. در نتیجه آلودگیهایی که از طریق ایمیل یا فایلهای مایکروسافت ورد (به انگلیسی: مایکروسافت ورد) منتقل میشوند، ویروس شناخته میشوند، زیرا باید دریافتکنندهٔ فایل یا ایمیل آن را باز کند تا سیستم آلوده شود. برخی نویسندگان در رسانههای محبوب نیز متوجه این تمایز نیستند و از این عبارتها به اشتباه در جای یکدیگر استفاده میکنند.
مخفی کارها: اسبهای تروآ، روتکیتها و بکدُورها
اسبهای تروآ: (به انگلیسی: Trojan horses)
یک برنامه خرابکار برای اینکه بتواند به اهدافش برسد باید قادر باشد که اجرا شود بدون آنکه توسط کاربر یا مدیر سیستم رایانه خاموش یا پاکسازی شود. مخفی کاری همچنین این امکان را میدهد که بدافزار در اولین مکان نصب شود. وقتی یک برنامه خرابکار خود را به شکل چیز بی ضرر یا مطلوب در میآورد، کاربران ممکن است تشویق شوند تا آن را بدون آنکه بدانند چه میکند، نصب کنند. این، ترفندِ اسب تروآ است.
به بیان دیگر، یک اسب تروآ برنامهای است که کاربر را ترغیب میکند تا اجرایش کند در حالی که قابلیت خرابکاریش را مخفی میکند. آثار منفی ممکن است بلافاصله آغاز شوند و حتی میتوانند منجر به آثار نامطلوب فراوانی گردند. از جمله حذف کردن فایلهای کاربر یا نصب نرمافزارهای خرابکار یا نا مطلوب بیشتر. اسبهای تروآ برای آغازسازی شیوع یک کرم استفاده میشوند.
یکی از مرسوم ترین راههایی که جاسوس افزارها توزیع میشوند، از طریق یک اسب تروآ که به عنوان یک قطعه از یک نرمافزار مطلوب که کاربر آن را از اینترنت دانلود میکند، است. وقتی که کاربر نرمافزار را نصب میکند جاسوس افزار نیز در کنارش نصب میشود. برای مثال اسب تراوا در غالب یک نرمافزار دانلودنصب میشود و به صورت مستقل از نرمافزار اصلی یا مرتبط با آن شروع به دانلود برنامه و مدیاها گاهی با مضامین مستهجن میکند. مثال اخیر تروجان فوق سری نرمافزارهایی با پسوند finder میباشد.
نویسندگان جاسوس افزار سعی میکنند به صورت قانونی عمل کنند، ممکن است رفتار جاسوس افزار را در عباراتی مبهم در توافق نامه با کاربر بیاورند و البته کاربران بعید است که این توافق نامه را بخوانند یا بفهمند. تروآها به صورت عمده به منظور کارهای تجاری استفاده میشوند.
رد گم کن:(به انگلیسی: Rootkits)
رد گم کن واژه مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی برای (به انگلیسی: Rootkits) است. هنگامی که یک برنامهٔ خرابکار روی یک سیستم نصب میشود بسیار مهم است که مخفی باقی بماند تا از تشخیص و نابودی در امان باشد. همین وضعیت دربارهٔ یک مهاجم انسانی که بطور مستقیم وارد یک رایانه میشود برقرار است. ترفندهایی که به عنوان روتکیتها شناخته میشوند اجازه این مخفی کاری را میدهند. آنها این کار را با اصلاح سیستم عامل میزبان انجام میدهند به نحوی که بدافزار از دید کاربر مخفی بماند. روتکیتها میتوانند از این که یک پروسهٔ خرابکارانه در لیست پروسههای سیستم دیده شود ممانعت کنند، یا مانع خوانده شدن فایلهای آن شوند. در ابتدا یک روتکیت مجموعهای از ابزارها بود که توسط یک مهاجم انسانی بر روی یک سیستم یونیکس نصب میشد که به مهاجم اجازه میداد تا دسترسی مدیریتی داشته باشد. امروزه این عبارت بطور عمومی تر برای فرایندهای مخفی سازی در یک برنامهٔ خرابکار استفاده میشود.
بکدُرها:(به انگلیسی: Backdoors)
یک بکدُر روشی است برای خنثی سازی رویههای معمول تایید اعتبار. وقتی یک سیستم دارای چنین رویههایی باشد یک یا چند بکدُر ممکن است نصب شوند تا دسترسیهای آتی را آسان تر سازد. بکدُرها ممکن است حتی پیش از یک نرمافزار خرابکار نصب شوند تا به مهاجمان اجازهٔ ورود دهند.
دیگر بدافزارها
جاسوسافزارها
جاسوسافزارها (Spyware) بدافزارهایی هستند که بر روی رایانهٔ کاربر نصب میشوند و بدون اطلاع وی، اطلاعات مختلف در مورد او را جمعآوری میکنند. اکثر جاسوسافزارها از دید کاربرها مخفی میمانند و تشخیص و پیدا کردن آنها در اغلب موارد مشکل است. برخی از جاسوسافزارها مانند کیلاگرها ممکن است توسط مسئول یک سازمان و یا شرکت بر روی رایانهها نصب شوند تا رفتار کاربران قابل ارزیابی و بررسی باشد.
جاسوسافزارها هر گونه اطلاعاتی را میتوانند جمعآوری کنند. این اطلاعات میتواند اطلاعات شخصی یک کاربر مانند گشت و گذارهای وی بر روی اینترنت و یا مشخصات حسابهای مختلف وی مانند رمز عبور پست الکترونیکی و... باشد. علاوه بر این، جاسوسافزارهای میتوانند در کنترل رایانه توسط کاربر اختلال ایجاد کنند. به عنوان مثال، جاسوسافزارهای میتوانند کاربر را به بازدید از یک صفحهٔ خاص اینترنتی مجبور کنند و یا اینکه با تغییر تنظیمات رایانهٔ وی، باعث کاهش سرعت اینترنت و دسترسی غیرمجاز به رایانهٔ وی شوند. وباید توجه داشت که نرمافزارِDjyjji.3درست راهاندازی شود.
آگهیافزار
آگهیافزار یا برنامههای تبلیغاتی (Adware): اینگونه برنامهها همانند جاسوسافزارها دارای اثر تخریبی نمیباشند و وظیفه آنها بازکردن صفحات خاص اینترنتی جهت اهداف تجاری و تبلیغی است.
جکها
جکها (Joke) برنامههایی هستند که ادعا میکنند در حال انجام عملیاتی تخریبی بر روی سیستم شما میباشند ولی در واقع اینگونه نبوده و کار آنها چیزی جز یک شوخی ساده نمیباشد. متأسفانه برخی کاربران به سادگی تحت تأثیر جکها قرار گرفته و با تلاش برای از بین بردن چیزی که مخرب نیست باعث ایجاد تخریب بیشتری میشوند.
کلک
کلک (Hoax): این برنامهها با سوء استفاده از کم بودن اطلاعات تخصصی کاربران، آنها را فریب داده و با دستورات و توصیههای اشتباه باعث میشوند که کاربر شخصاً کاری تخریبی بر روی سیستم خود انجام دهد. به عنوان مثال وانمود میکنند که فایلی خاص در مسیر سیستمعامل یک برنامه خطرناک است و باید توسط کاربر حذف شود. غافل از اینکه این فایل سیستمی بوده و برای عملکرد درست سیستمعامل، وجود آن لازم است.
شمارهگیرها
شمارهگیر (Dialer): اینگونه برنامهها وظیفهشان ارتباط دادن کاربر از طریق خط تلفن به سرورهایی در دیگر کشورها برای دسترسی مستقیم به اطلاعات آنها میباشد. این سرورها معمولاً مربوط به سایتهای غیراخلاقی بوده و برقراری ارتباط با آنها از طریق خط تلفن باعث هزینه بسیار زیاد مالی میگردد.
بارگیرها
بارگیر (Downloader): کار اینگونه برنامهها Download کردن بد افزارها و اجرای آنها است
کلیککنندهها
کلیککننده (Adclicker): اینگونه برنامهها لینک صفحات تبلیغاتی را دنبال نموده و به این طریق حالت کلیک شدن بر روی آن صفحه تبلیغاتی خاص را شبیه سازی میکنند و باعث بالا رفتن hit آن میشوند.
درهای پشتی
درهای پشتی (Backdoors) ابزاری برای نفوذگرها هستند که به وسیله آنها میتوانند سیستمهای دیگر را در کنترل خود درآورند. درهای پشتی درون شبکه، پورتهای TCP یا UDP را باز میکنند و شروع به گوش کردن نموده تا دستورات نفوذگرها را اجرا کنند. درهای پشتی از جهت نداشتن قابلیت تکثیر شبیه ترویاها هستند.
گذرواژهدزدها
گذرواژهدزد (Password-Stealer): اینگونه برنامهها که نوعی ترویا هستند کارشان دزدی پسورد از روی سیستمها و ارسال آنها برای نفوذگرها است.
بهرهکشها
بهرهکشها (Exploits) کدهای مخربی هستند که با استفاده از آسیب پذیریهای یک سیستم امکان دسترسی از راه دور به آن سیستم را فراهم میکنند.
کیلاگر
کلیدنگار یا کیلاگر (Keylogger) برنامههایی هستند که با قرار گرفتن در حافظه از کلیدهای زده شده توسط کاربر گزارش گرفته و در قالب یک فایل برای نفوذگر میفرستند. البته باید بدانیم که کیلاگرها به صورت سختافزاری نیز وجود دارند.
برنامههای ضد بدافزار
با افزایش حملات بدافزارها توجهها از محافظت در برابر ویروسها و جاسوس افزارها به سمت محافظت از بدافزارها جلب شدهاست. در نتیجه برنامههای مخصوصی برای مبارزه با آنها توسعه یافتهاست. برنامههای ضد بدافزار از دو طریق با بدافزار نبرد میکند:
۱ - آنها محافظت بی درنگ را در برابر نصب بدافزار روی یک رایانه میتوانند تامین کنند، در این نوع از محافظت نرمافزار ضد بدافزارتمام اطلاعات ورودی از شبکه را اسکن میکند تا ازورود بدافزارها و تهدیدهایی که با آنها میآیند جلوگیری به عمل آورد. محافظت بی درنگ از بدافزار مشابه محافظت بی درنگ از ویروس عمل میکند. یعنی نرمافزار فایلها را در زمان دانلود آن اسکن نموده و از فعالیت هر چیزی که بد افزار شناخته شود ممانعت به عمل میآورد.
۲-برنامههای ضد بدافزار میتوانند تنها به منظور تشخیص و پاکسازی بدافزارهایی که قبلاً روی یک رایانه نصب شدهاند، مورد استفاده قرار گیرند. این نوع از محافظت در برابر بدافزار عمدتاً ساده تر و محبوب تر است. این نوع از ضد بدافزارها محتوای رجیستری ویندوز، فایلهای اجرایی سیستم و برنامههای نصب شده روی یک رایانه را اسکن میکنند و لیستی از تهدیدهای پیدا شده را تهیه میکنند، که به کاربر اجازه میدهد که چه فایلهایی را حذف یا نگاه دارد.
ضد ویروس (رایانه)
نرمافزار ضدویروس (به انگلیسی: Anti-Virus) که با نامهای ویروسیاب و ویروسکش هم شناخته میشود، نرمافزاری است که با مشاهده و بررسی محتوای پروندهها به دنبال الگوهای آشنای ویروسها یا کرمهای اینترنتی میگردند. در صورت مشاهده این الگوها که به آن امضای ویروس (Virus Signature) گفته میشود، از ورود آن به کامپیوتر شما و اجرا شدناش جلوگیری میکنند و یا به شما هشدار لازم را میدهند و از شما دستور میگیرند که آیا فایل را حذف کنند و یا سعی نمایند آن را اصلاح و پاکسازی کنند.
نرمافزار آنتیویروس سه وظیفهی عمده را انجام میدهند: ١. بازرسی یا کشف،٢. تعیین هویت یا شناسایی، و ٣. آلودگیزدایی یا پاکسازی
شرکتهای سازنده نرمافزارهای ضدویروس، با ساخته شدن ویروسهای جدید، الگوهای نرمافزاری آنها را کشف و جمع آوری میکنند و به همین علت اغلب لازم است تا این نرمافزارها هر از چندگاهی بهروزرسانی (Update) شوند تا الگوهای جدید ویروسها را دریافت کنند.
ویروسهای رایانهای برنامههایی دارای درجهای از هوشمندی هستند و روشهای بسیاری وجود دارد که توسط آنها اطلاعاتی از رایانهء شما به نویسندهء ویروس یا افراد سودجوی دیگر ارسال شود. بهعنوان مثال، شما در حال نگاه کردن به یک فیلم روی اینترنت هستید، یا در حال خواندن یک نامه و بسیاری کارهای عادی دیگر... و بدون آنکه بدانید در همان زمان به ویروسی اجازه دادهاید تا کامپیوتر شما را بررسی و تحلیل کند.
بسیاری از اوقات هنگامی که شما آنها را شناسایی میکنید و از بین میبرید، خبر ندارید که ویروس برای ورود مجدد و فعال شدن در کامپیوتر شما قبلاً چارهٔ لازم را اندیشیده است و راههای دیگری (Backdoors) برای حمله مجدد به رایانه یا شبکه رایانهای شما ایجاد کرده است.
ویروسها چگونه وارد رایانه شما میشوند
راههای مختلفی برای ورود ویروسها به رایانهٔ شما وجود دارد، مانند فلاپیدیسکها، لوحهای فشرده، مشاهدهٔ وبگاه، دریافت رایانامه (Email) آلوده، اجرای فایلهای دریافتشده از اینترنت و غیره. بنابراین لازم است که تمامی این موارد به هنگام استفاده مورد کنترل یک نرمافزار ضدویروس قرار گیرد. به بیان دیگر هنگامی که میخواهید برنامهای را از روی یک لوح فشرده اجرا کنید و یا نامهای را باز کنید باید آنها را توسط یک نرمافزار ضدویروس وارسی کنید.
فراموش نکنید که شما همواره مراقب منزل خود هستید و دقت میکنید که در منزل و پنجرهها هنگام شب یا هنگامی که در منزل نیستید، باز نباشند. به همین ترتیب باید همواره وضعیت قسمتهای مختلف کامپیوتر خود را کنترل کنید. اینکه اندازه فایلهای شما عادی باشد یا نه، اینکه مثلاً" فایل جدیدی به کامپیوتر شما اضافه نشده باشد و بسیاری موارد دیگر که بتدریج میتوانید آنها را یاد بگیرید. اما یک نرمافزار ضدویروس بسادگی میتواند هر موقع که شما اراده کنید تمام سیستم شما را کنترل کند و شما را از عدم وجود ویروس در کامپیوتر مطمئن سازد.
ویژگیهای یک نرمافزار ضدویروس مناسب
همانطور که برای هر محصولی (چه نرمافزاری و چه سختافزاری) آزمونهایی وجود دارد که کیفیت و شایستگی آن را تعیین میکند، چنین سنجشهایی برای یک نرمافزار ضد ویروس هم وجود دارد. یکی از آزمونها با نام آزمون DURCH شناخته میشود که نام آن سرواژهای است که از حروف ابتدایی بخشهای پنچگانهء این آزمون تشکیل شدهاند. بنابر آزمون DURCH یک نرمافزار ضدویروس مناسب باید بتواند به نیازهای زیر پاسخ دهد :
آزمون درخواست (Demand): باید بتواند هنگامی که میخواهید به یک پرونده یا صفحهٔ اینترنتی یا یک رایانامه دسترسی یابید، آن را بررسی کند.
آزمون بهروزرسانی (Update): به این معنی که نرمافزار باید بتواند در بازههای زمانی مشخص بانک اطلاعاتی خود که شامل امضای ویروسها است را بروز کند.
آزمون واکنش (Respond): اینکه نرمافزار بتواند تمامی رفتارهای منطقی در برخورد با یک ویروس را از خود نشان دهد. پروندهٔ آلوده را دوبارهسازی و تمیز کند و یا آن را حذف نماید.
آزمون وارسی (Check): باید بتواند تمام فایلها از نوع مختلف که میتوانند محلی برای پنهان شدن ویروس باشند را کنترل کند.
آزمون اکتشاف (Heuristics): به این معنی که نرمافزار باید با وجود نداشتن الگوی همهٔ ویروسها، بتواند خطر و احتمال وجود ویروس را تشخیص دهد. این رفتار نیازمند هوشمندی نسبی نرمافزار و استفادهٔ آن از روشهای اکتشافی است.
ابزارهای مشابه
بعضی از سایر نرمافزارها نیز عملکردی مشابه نرمافزارهای ضد ویروس دارند. به طور مثال، یک نرمافزار می تواند با کنترل و تحلیل محتویات تمامی دیسک های یو اس بی که به رایانه متصل می شوند، با ویروس های خود اجرا شونده (Autorun) مقابله کند. این ابزارها معمولاً دارای بانک اطلاعاتی از امضای ویروس ها نبوده و نیازمند به روزرسانی نیستند. از این رو، به آن ها ضد ویروس برون خط (Offline anti-virus) نیز اطلاق می گردد.
جاسوسافزار
اینگونه برنامهها مستقیماً دارای اثر تخریبی نیستند و وظیفهٔ آنها جمعآوری اطلاعات از روی رایانه کاربر و نیز تحت نظر قرار دادن اعمال وی هنگام کار با رایانه و اینترنت است. در نهایت این اطلاعات برای مقاصد خاص فرستاده میشود تا از آنها جهت اهداف تجاری و تبلیغی ونظامی و نظارتی و... استفاده گردد.
تعریف
جاسوس افزار مانند ویروس و کرم نوعی بدافزار است. بدافزار به برنامههایی گفته میشود که توانایی آسیب رساندن به یک سیستم کامپیوتری یا شبکهای از کامپیوترها را دارند. جاسوس افزار برنامهای است که بدون اجازه کاربر روی سیستم کامپیوتری وی نصب شده، کنترل آن را از فرد میگیرد و اطلاعات شخصی وی را برای یک شخص ثالث میفرستد.
تاریخچه
واژه جاسوس افزار برای اولین بار در ۱۶ اکتبر سال ۱۹۹۵ در متنی درمورد مدل تجارتی ماکروسافت استفاده شد. در سال ۲۰۰۰ آقای گریگور فرند در توصیف دیوار آتش شخصی خود به نام زون آلارم از واژه جاسوس افزار استفاده کرد. اما استفاده رسمی از این کلمه بعد از سال ۲۰۰۱ بود زمانی که آقای استیو گیبسون رئیس مرکز تحقیقات گیبسون متوجه نصب یک نرمافزار تبلیغاتی روی سیستم کامپیوتری خود شد که اطلاعات شخصی او را برای فرد دیگری ارسال میکرد. به همین دلیل وی یک برنامه ضدجاسوسی طراحی کرد و آن را اوپت اوت نامید.
انواع
در یک تقسیم بندی کلی نرمافزارهای جاسوسی را میتوان به دو دسته تقسیم کرد: ۳-۱- نرمافزارهای جاسوسی خانگی نرمافزاری که معمولاً توسط صاحبان کامپیوترها به منظورآگاهی یافتن از تاثیرات اینترنت بر شبکههای کامپیوتری خودشان خریداری و نصب میگردد. مدیران از این نرمافزار برای آگاهی از فعالیتهای کارمندان استفاده میکنند. بعضی افراد هم برای اطلاع از فعالیتهای سایر اعضای خانواده این روش را به کار میبرند. مانند مشاهده محتویات اتاقهای گفتگو توسط والدینی که فرزندانشان در آنها شرکت میکنند. همچنین این نوع جاسوس افزار میتواند توسط یک شخص ثالث بدون آگاهی صاحب کامپیوترروی سیستم وی نصب شود و اطلاعات شخصی وی را جمع آوری کند. ۳-۲- نرمافزارهای جاسوسی تجاری نرمافزاری است که شرکتها برای تعقیب فعالیتهای کاربران در اینترنت استفاده میکنند. این شرکتها که وظیفه نصب جاسوس افزار روی سیستمهای کامپیوتری را دارند اغلب اطلاعات حاصل را به بازاریابان میفروشند و آنها کاربر را با تبلیغات خاص که با علائق وی مطابقت دارد و برایش جذاب است مورد هدف قرارمی دهند.
راههای نفوذ
پنجرههای پاپ آپ :
پنجرههای کوچکی که به هنگام بازدید از سایت در برابر کاربر ظاهر میشوند و حاوی پیامهای مختلفی برای فریب اشخاص میباشند. در این پنجرهها اغلب دکمههای مختلفی مانند قبول، لغو، بستن و... وجود دارد ولی هیچ کدام از آنها کار اصلی خود را انجام نمیدهند و با فشردن هر کدام از این دکمهها جاسوس افزار روی سیستم نصب میشود.
نرمافزارهای ضد جاسوس افزار:
بعضی نرمافزارهای ضدجاسوسی به جای از بین بردن جاسوس افزار آن را روی سیستم نصب میکنند. از برنامههای مطمئن و معروف برای بالا بردن امنیت سیستم خود استفاده کنید.
برنامههای رایگان اینترنتی:
امروزه بسیاری از کاربران اینترنت بنا بر نیاز خود برنامههایی را که به صورت رایگان روی اینترنت قرار گرفته دانلود و نصب میکنند. اغلب صاحبان این برنامهها در ازای دریافت مبلغی یا بااهداف تجاری دیگر کد جاسوس افزار را در برنامه خود قرار میدهند و به هنگام نصب آن نرمافزار جاسوس افزار نیز روی سیستم کامپیوتری قرار گرفته و شروع به کار میکند
سی دیها و فلشها:
حافظههای جانبی قابل حمل مانند سی دی و فلش به این علت که بین سیستمهای زیادی جا به جا میشوند حاوی برنامههای مخرب هستند. ۴-۵- سوء استفاده از ضعف امنیتی اینترنت اکسپلورر بعضی از طراحان برنامههای مخرب که با ضعفهای امنیتی اینترنت اکسپلورر آشنا باشند میتوانند در کد صفحه وب خود دستورهایی قرار دهند که به هنگام بازکردن آن صفحه با اینترنت اکسپلورر جاسوس افزار روی کامپیوتر نصب شود
ویروسها:
برخی ویروسها حاوی کدهایی برای نصب جاسوس افزارهستند. == تمامی نشانه های یک جاسوس افزار
تشخیص آلوده بودن یک کامپیوتر به جاسوس افزار کار سختی نیست. سیستم آلوده نشانههای سادهای دارد از جمله: ۵-۱- تغییر ناگهانی صفحه خانگی مرورگر بعضی از جاسوس افزارها که برای اهداف تبلیغاتی طراحی میشوند بدون اجازه کاربر صفحه خانگی مرورگر اینترنتی را تغییر میدهند. بسیاری از افرادی که سیستم آنها آلوده شده به طور مکرر صفحه خانگی مرورگر را مطابق میل خود تنظیم نموده و با تغییر دوباره آن مواجه میشوند. ۵-۲- ایجاد نوار ابزارهای جدید از نشانههای دیگر وجود جاسوس افزار ظاهر شدن نوار ابزارهای جدید بدون خواست کاربر در پنجره مرورگر است.
ظاهر شدن مداوم پنجرههای پاپ آپ :
اگر فرد به صورت مکرر و مداوم با پنجرههای پاپ آپ مواجه شود امکان وجود جاسوس افزار در سیستم کامپیوتری وی زیاد است.
تغییر آدرس توسط مرورگر:
بعضی جاسوس افزارها طوری تنظیمات مرورگر را تغییر میدهند که برخلاف میل کاربر و بدون توجه به آدرس وارد شده در نوار آدرس و یا نوار جستجو صفحاتی را به وی نشان دهد که در جهت اهداف تبلیغاتی طراحان آن جاسوس افزار است.
ایجاد آیکونهای جدید روی صفحه نمایش:
وجود آیکونهای جدید و ناشناخته روی صفحه نمایش بدون خواست کاربر از نشانههای وجود جاسوس افزار است. عدم کارایی بعضی کلیدهای صفحه کلید: جاسوس افزارها کارایی کلیدهای صفحه کلید را تغییر میدهند به طوری که برای مثال کلید تب در پنجره مرورگر به جای جا به جایی روی پیوندها کار دیگری انجام دهد.
عملکرد کند کامپیوتر:
از آنجایی که جاسوس افزار یک برنامهاست برای اجرا شدن به حافظه و پردازنده نیاز دارد و سرعت کامپیوتر را کاهش میدهد.
خاموش شدن دیوار آتش و ضدویروس:
جاسوس افزار برای این که به راحتی اطلاعات کاربر را برای شخص ثالث ارسال کند و همچنین تنظیمات سیستم کامیوتری را تغییر دهد اغلب بدون اطلاع کاربر دیوار آتش و ضدویروس را غیر فعال میکند تا به اهداف خود دست یابد.
مشکلات
سرقت اطلاعات شخصی:
جاسوس افزارها میتوانند با دست یابی به کوکیها عادتهای اینترنتی، اطلاعات کارتهای اعتباری و بسیاری اطلاعات دیگر شما را جمع آوری کند همچنین با ثبت کردن کلیدهای فشرده شده توسط شما روی صفحه کلیدرمزهای عبور شما را به دست آورده و در اختیار افراد دیگر قرار دهند.
تاثیر منفی روی عملکرد کاربر:
ظاهر شدن مداوم پنجرههای پاپ آپ، ایجاد نوار ابزارها و آیکونهای جدید و ناشناخته، کاهش سرعت کامپیوتر، کاهش امنیت افراد در استفاده از اینترنت و سایر مشکلاتی که جاسوس افزار ایجاد میکند بر عملکرد کاربران تاثیر میگذارد.
کاهش کارایی سیستم:
همانطور که گفته شد چون جاسوس افزار نوعی برنامهاست حافظه و پردازنده کامپیوتر را مصرف میکند و کارایی سیستم را کاهش میدهد.
استفاده از پهنای باند:
جاسوس افزار برای ارسال اطلاعات نیاز به برقراری ارتباط از طریق اینترنت دارد و باید از پهنای باند استفاده کند.
سختافزار رایانه
سختافزار رایانه مجموعهای از اجزای فیزیکی است که میتوان آنها را لمس کرد (مشاهده کرد) و یک رایانه را تشکیل میدهند مانند صفحه نمایش، صفحه کلید، حافظههای رایانه، دیسک سخت، ماوس، چاپگرها، سیپییو، کارت گرافیک، کارت صدا، حافظه، مادربورد و چیپها. در مقابل آن نرمافزار قابل لمس نیست. نرمافزار مجموعهای از ایدهها، مفاهیم و نمادها است. ترکیب سختافزار و نرمافزار یک سیستم محاسباتی قابل استفاده را تشکیل میدهند.
تعریف صنعتی
سختافزار بخش مادی، قابل لمس و ابزاری هر مجموعه یا سیستم است. سختافزار معمولاً به قطعات و یراقآلات فلزی و پلاستیکی تشکیل دهنده مجموعه گفته میشود. لازم به توضیح است که برق نیز جزو سختافزار حساب میشود.
تعریف رایانه
در دانش رایانه به مجموع مدارهای الکترونیکی، اجزای فیزیکی و مکانیکی قابل لمس و مشاهده در یک رایانه سختافزار میگوییم. همچنین به بخش غیرقابل لمس مانند سیستمعامل و برنامههای رایانهای، نرمافزار اطلاق میگردد.
فهرست سختافزارها
بُردِ مادر یا برد اصلی (مادربورد)
نمایشگر (مانیتور)
جعبه رایانه (کیس)
صفحهکلید (کیبورد)
موشواره (ماوس)
چاپگر (پرینتِر)
پویشگر (اسکنر)
واحد پردازش مرکزی (سیپییو یا پردازنده)
فلاپیدیسک
دیسک سخت
مودم
دیسکگردان نوری (درایو نوری) (CD و DVD)
بلندگو
یو اس بی
کارت صدا
کارت گرافیک
قلم نوری
هدفون (دوگوشی)
کارت تلویزیون و رادیو
دوربین (وبکم)
میکروفون
هدست
نیمباز
نیمباز (Nimbuzz) نرمافزاری اختصاصی، چندسکویی و پیامرسان فوری برای تلفنهای همراه، لوحرایانهها (تبلتها) و رایانههای شخصی است که ۱۵۰ میلیون کاربر در ۲۰۰ کشور دارد.
گفتگوی اینترنتی
گپیا چت در فارسی اصطلاحی به معنای گفتگوی اینترنتی است. اگرچه فرهنگستان زبان فارسی واژه گپ را معادل این واژه قرار دادهاست اما این واژه چندان مورد استقبال عمومی قرار نگرفتهاست. این واژه خلاصه شده Online chat از زبان انگلیسی است.
فن آوری
در ابتدا برای چت اینترنتی از پروتوکل آی آر سی استفاده میشد. اما اکنون از طریق سایر پروتکلها نیز این کار امکان پذیر می باشد.
نرمافزارهای چت
برای چت نرمافزارهای زیادی مانند آیآرسی، یاهو مسنجر، ام اس ان مسنجر، گوگل تاک، اسکایپ و پیامرسان ویندوز لایو وجود دارد. نرم افزار های چت هم اکنون در موبایل هم افزایش چشم گیری داشته اند و کاربران خاص خود را دارند.
اینترنت
اینترنت (به انگلیسی: Internet) ( مخفف interconnected networks شبکههای به هم پیوسته ) را باید بزرگترین سامانهای دانست که تاکنون به دست انسان طرّاحی، مهندسی و اجرا گردیدهاست. ریشهٔ این شبکهٔ عظیم جهانی به دههٔ ۱۹۶۰باز می گردد که سازمانهای نظامی ایالات متّحدهٔ آمریکا برای انجام پروژههای تحقیقاتی برای ساخت شبکهای مستحکم، توزیع شده و باتحمل خطا سرمایه گذاری نمودند. این پژوهش به همراه دورهای از سرمایه گذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات جدید، سبب شد تا مشارکتهای جهانی آغاز گردد و از اواسط دههٔ ۱۹۹۰، اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی و جهانشمول در بیاید. وابسته شدن تمامی فعّالیتهای بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز یک دوران تاریخیِ نوین در عرصههای گوناگون علوم، فنّآوری، و به خصوص در نحوه تفکّر انسان دارد. شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیت درآمدهاست.
اینترنت سامانهای جهانی از شبکههای رایانهای بهم پیوستهاست که از پروتکلِ «مجموعه پروتکل اینترنت» برای ارتباط با یکدیگر استفاده مینمایند. به عبارت دیگر اینترنت، شبکهی شبکه هاست که از میلیونها شبکه خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی در اندازههای محلی و کوچک تا جهانی و بسیار بزرگ تشکیل شدهاست که با آرایه وسیعی از فناوریهای الکترونیکی و نوری به هم متصل گشتهاند. اینترنت در برگیرنده منابع اطلاعاتی و خدمات گسترده ایست که برجستهترین آنها وب جهانگستر و رایانامه میباشند. سازمانها، مراکز علمی و تحقیقاتی و موسسات متعدد، نیازمند دستیابی به شبکه اینترنت برای ایجاد یک وبگاه، دستیابی از راه دور ویپیان، انجام تحقیقات و یا استفاده از سیستم رایانامه، میباشند. بسیاری از رسانههای ارتباطی سنتی مانند تلفن و تلویزیون نیز با استفاده از اینترنت تغییر شکل دادهاند ویا مجدداً تعریف شده اند و خدماتی جدید همچون صدا روی پروتکل اینترنت و تلویزیون پروتکل اینترنت ظهور کردند. انتشار روزنامه نیز به صورت وبگاه، خوراک وب و وبنوشت تغییر شکل دادهاست. اینترنت اشکال جدیدی از تعامل بین انسانها را از طریق پیامرسانی فوری، تالار گفتگو و شبکههای اجتماعی بوجود آوردهاست.
در اینترنت هیچ نظارت مرکزی چه بر امور فنّی و چه بر سیاستهای دسترسی و استفاده وجود ندارد. هر شبکه تشکیل دهنده اینترنت، استانداردهای خود را تدوین میکند. تنها استثنا در این مورد دو فضای نام اصلی اینترنت، نشانی پروتکل اینترنت و سامانه نام دامنه است که توسط سازمانی به نام آیکان مدیریت میشوند. وظیفه پی بندی و استاندارد سازی پروتکلهای هستهای اینترنت، IPv4 و IPv6 بر عهده گروه ویژه مهندسی اینترنت است که سازمانی بینالمللی و غیرانتفاعی است و هر فردی میتواند در وظایفشان با آن مشارکت نماید.
واژهشناسی
در زبان انگلیسی واژه ی Intrnet هنگامی که به شبکه جهانی مبتنی بر پروتکل IP اطلاق می گردد، با حرف بزرگ در اول کلمه، نوشته می شود.
در رسانه ها فرهنگ عامه، گاه با اینترنت به صورت یک مقوله عمومی و مرسوم برخورد کرده و آن را با حرف تعریف و به صورت حروف کوچک می نگارند(the internet)
در برخی منابع بزرگ نوشتن حرف اول را به دلیل اسم بودن آن جایز می دانند نه برای صفت بودن این واژه.
واژهٔ لاتین the Internet چنانچه به شبکهٔ جهانی اینترنت اشاره کند، اسم خاص است و حرف اوّلش با حروف بزرگ آغاز میشود(I). اگر حرف اوّل آن کوچک باشد میتواند به عنوان شکل کوچک شده کلمه Internetwork برداشت شود که به معنی میان شبکه است. واژه "ابر" نیز به صورت استعاری، به ویژه در ادبیات رایانش ابری و نرمافزار به عنوان سرویس، برای اشاره به اینترنت به کار میرود.
اینترنت در برابر وب
غالباً در گفتگوهای روزمره از دو واژهٔ "وب" و "اینترنت"، به اشتباه، بدون تمایز زیادی استفاده میشود، امااین دو واژه معانی متفاوتی دارند. اینترنت یک سامانه ارتباطی جهانی برای داده هاست، زیرساختهای نرمافزاری و سختافزاری است که رایانهها در سراسر جهان به یکدیگر متصل میسازد. در مقابل، وب یکی از خدماتی (سرویس)است که بر روی اینترنت ارائه میشود و برای ارتباط از شبکه اینترنت بهره میجوید. وب مجموعه ای از نوشته های به هم پیوسته(web page) است که به کمک ابرپیوندها و آدرس جهانی(URL) به یکدیگر پیوند خوردهاند.
وب شامل سرویس های دیگر مانند رایانامه، انتقال فایل(پروتکل افتیپی)، گروه خبری و بازی آنلاین است.
خدمات(سرویس) های یاد شده بر روی شبکه های مستقل و جدا از اینترنت نیز در دسترس هستند. وب به عنوان لایه ای در بالای اینترنت قرار گرفته و سطح بالاتری نسبت به آن قرار دارد.
تاریخچه
افتتاح پروژه اسپوتنیک توسط اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی زنگ خطر را برای ایالات متحده به صدا درآورد تا با تأسیس آرپا یا موسسه پروژههای تحقیقاتی پیشرفته در سال ۱۹۵۸ (میلادی) پیشروی در زمینه فناوری را بازیابد.
آرپا اداره فناوری پردازش اطلاعات (IPTO) را تاسیس نمود تا پروژه SAGE راکه برای اولین بار سامانههای رادار سراسر کشور را با هم شبکه کرده بود پیشتر برد. هدف IPTO دست یافتن به راههایی برای پاسخ به نگرانی ارتش امریکا در باره قابلیت مقاومت شیکههای ارتباطیشان را پاسخ دهد، و به عنوان اولین اقدام رایانه هایشان را در پنتاگون، کوه چاین و دفتر مرکزی فرماندهی راهبردی هوایی (SAC) را به یکدیگر متصل سازد.جی.سی.آر لیکلایدر که از ترویج کنندگان شبکه جهانی بود به مدیریت IPTO رسید.لیکلایدر در سال ۱۹۵۰ (میلادی) پس از علاقهمند شدن به فناوری اطلاعات از آزمایشگاه روانشناسی صدا در دانشگاه هاروارد به ام آی تی رفت. در ام آی تی او در کمیتهای مشغول به خدمت شد که آزمایشگاه لینکلن را تاسیس کرد و بر روی پروژه SAGE کار میکرد. در سال ۱۹۵۷ (میلادی) او نایب رئیس شرکت بی بی ان (BBN) شد. در آنجا بود که اولین محصول PDP-۱ را خرید و نخستین نمایش عمومی اشتراک زمانی را هدایت نمود.
پروفسورلئونارد کلینراک در کنار یکی از اولین پردازشگرهای پیغام واسط (به انگلیسی: Interface Message Processor) در دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس
در IPTO جانشین لیکلایدر ایوان ساترلند، در سال ۱۹۶۵ (میلادی)، لارنس رابرتس را بر آن گماشت که پروژهای را برای ایجاد یک شبکه آغاز نماید و رابرتس پایه این فناوری را کار پل باران نهاد
.
پل باران مطالعه جامعی را برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا منتشر کرده بود که در آن پیشنهاد داده بود که برای دستیابی به استحکام و مقاومت در برابر حوادث از راهگزینی بسته کوچک استفاده شود. رابرتس در آزمایشگاه لینکلن ام آی تی کار کرده بود که هدف اولیه از تاسیس آن، پروژه SAGE بود. لئونارد کلینراک استاد دانشگاه کالیفرنیا تئوریهای زیربنایی شبکههای بسته را در سال ۱۹۶۲ (میلادی) و مسیریابی سلسله مراتبی را در سال ۱۹۶۷ (میلادی) ارائه کرده بود، مفاهیمی که زمینه ساز گسترش اینترنت به شکل امروزی آن شدند.
جانشین ساترلند، رابرت تیلور، رابرتس را قانع نمود که موفقیتهای اولیهاش در زمینه راهگزینی بسته کوچک را گسترش دهد و بیاید و دانشمند ارشد IPTO شود.در آنجا رابرتس گزارشی با نام "شبکههای رایانهای منابع مشترک" به تیلور داد، که در ژوئیه ۱۹۶۸ (میلادی) م.رد تایید او قرار گرفت و زمینه ساز آغاز کار آرپانت در سال بعد شد. پس از کار فراوان، سرانجام در ۲۹ اکتبر ۱۹۶۹ دو گره اول آنچه که بعدها آرپانت شد به هم متصل شدند.این اتصال بین مرکز سنجش شبکه کلینراک در دانشکده مهندسی و علوم کاربردی UCLA و سامانه NLS داگلاس انگلبرت در موسسه تحقیقاتی SRI International در پارک منلو در کالیفرنیا برقرار شد. سومین مکان در آرپانت مرکز ریاضیات تعاملی Culler-Fried در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا بود و چهارمی دپارتمان گرافیک دانشگاه یوتا بود. تا پایان سال ۱۹۷۹ (میلادی) پانزده مکان مختلف به آرپانت جوان پیوسته بودند که پیام آور رشدی سریع بود. آرپانت تنها یکی از اجداد اینترنت امروزی بود. در تلاشی جداگانه، دونالد دیویز نیز، در آزمایشگاه ملی فیزیک انگلیس مفهوم راهگزینی بسته کوچک را کشف کرده بود. اونخستین بار آن را در ۱۹۶۵ (میلادی) مطرح نمود. کلمات بسته و راهگزینی بسته در واقع توسط او ابداع شدند و بعدها توسط استانداردها پذیرفته و به کار گرفته شدند. دیویز همچنین یک شبکه راهگزینی بسته به نام Mark I در سال ۱۹۷۰ (میلادی) درانگلستان ساخته بود
.به دنبال نمایش موفق راهگزینی بسته در آرپانت(ARPANET)؛ در سال ۱۹۷۸، اداره پست بریتانیا، Telenet، DATAPACوTRANSPAC با یکدیگر همکاری را برای بوجود آوردن نخستین سرویس شبکه راهگزینی بسته خود آغاز نمودند. در بریتانیا این شبکه به نام سرویس بینالمللی راهگزینی بسته (به انگلیسی: International Packet Switched Service) خوانده میشد. مجموعه شبکههای X.۲۵ از اروپا و آمریکا گسترش یافت و تا سال ۱۹۸۱ کانادا، هنگ کنگ و استرالیا ر در بر گرفته بود.استانداردهای راهگزینی بسته X.۲۵ را "کمیته مشاوره بینالمللی تلگراف و تلفن(CCITT)" - که امروزه به نام ITU-T خوانده میشود- حول و حوش سال ۱۹۷۶ تدوین نمود. X.۲۵ از پروتکلهای TCP/IP مستقل بود. این پروتکلها حاصل کار تجربی DARPA در آرپانت، شبکه رادیویی بسته و شبکه ماهوارهای بسته بودند.
آرپانت اولیه بر روی برنامه کنترل شبکه(NCP) (به انگلیسی: Network Control Program) کارمی کرد، استانداردی که در دسامبر ۱۹۷۰ توسط تیمی به نام "گروه کاری شبکه(NWG)" به مدیریت استیو کراکر (به انگلیسی: Steve Crocker) طراحی و پیاده سازی شد. برای پاسخگویی به رشد سریع شبکه که مرتباً مکانهای بیشتری بدان متصل میشد، وینتون سرف (به انگلیسی: Vinton Cerf) و باب کان (به انگلیسی: Bob Kahn) اولین توصیف پروتکلهای TCP را که امروزه به گستردگی استفاده میشوند در خلال سال ۱۹۷۳ ارائه دادند و در مه ۱۹۷۴ مقالهای در این باب منتشر نمودند. به کاربردن واژه اینترنت برای توصیف یک شبکه TCP/IP یکتای جهانی از دسامبر ۱۹۷۴ با انتشار RFC ۶۷۵ آغاز شد.این RFC اولین توصیف کامل مشخصات TCP بود که توسط وینتون سرف، یوگن دالال و کارل سانشاین در آن زمان در دانشکاه استانفورد نوشته شد. در خلال نه سال یعدی کار تا آنجا پیش رفت که پروتکلها تصحیح شدندو بر روی بسیاری از سیستمهای عامل پیاده سازی شدند.اولین شبکه برپایه بسته پروتکل اینترنت(TCP/IP) از اول ژانویه ۱۹۸۳ وقتی که همه ایستگاههای متصل به آرپا پروتکلهای قدیمی NCP را با TCP/IP جایگزین کردند، شروع به کار نمود. در سال ۱۹۸۵ بنیاد ملی علوم آمریکا(NFS) ماموریت ساخت NFSNET- یک ستون فقرات (Network Backbone) دانشگاهی با سرعت ۵۶ کیلوبیت بر ثانیه(Kbps) - با استفاده از رایانههای "مسیریاب فازبال" (به انگلیسی: Fuzzball router) را به مخترع این رایانهها، دیوید ال. میلز (به انگلیسی: David L. Mills) سپرد. یک سال بعد NFS تبدیل به شبکه پرسرعت تر ۱٫۵ مگابیت بر ثانیه ( Mbps) را نیز پشتیبانی میکرد. دنیس جنینگ، مسئول برنامه ابرکامپیدتردرNFS تصمیمی کلیدی در مورد استفاده از پروتکلهای TCP/IP ارائه شده توسط DARPA گرفت. گشایش شبکه به دنیای تجاری در سال ۱۹۸۸ آغاز شد.شورای شبکه بندی فدرال ایالات متحده در آن سال با اتصال NFSNET به سامانه تجاری پست MCI موافقت نمودو این اتصال در تابستان ۱۹۸۹ برقرارشد. سایر خدمات پست الکترونیکی تجاری(مانند OnTyme,Compuserve,Telemail ) نیز به زودی متصل شدند. در آن سال سه ارائه دهنده سرویس اینترنت(ISP) بوجود آمدند : UUNET, PSINet, CERFNET . شبکههای جدای مهمی که دروازههایی به سوی اینترنت (که خود بعداً جزئی از آن شدند)می گشودند عبارت بودند از : یوزنت, بیتنت بسیاری از شبکههای متنوع تجاری و آموزشی دیگر همچون Telenet, Tymnet, Compuserve و JANET نیز به اینترنت در حال رشد پیوستند. Telenet - که بعدها Sprintnet نامیده شد - یک شبکه رایانهای ملی خصوصی بود که از ۱۹۷۰ کار خود را آغاز کرده بود و امکان دسترسی با شمارهگیری (به انگلیسی: Dial-up Access) را به صورت رایگان در شهرهایی در سراسر امریکا فراهم ساخته بود.این شبکه سرانجام در دهه ۱۹۸۰، با محبوبیت روزافزون TCP/IP به سایرین متصل شد. فابلیت TCP/IP برای کار با هر نوع شبکه ارتباطی از پیش موجود، سبب رشد آسانتر آن میگشت؛ اگر چه که رشد سریع اینترنت در وهله اول ناشی از در دسترس بودن مسبریابهای استاندارد تجاری از طرف بسیاری از شرکتها، در دسترس بودن تجهیزات تجاری اترنت(به انگلیسی: Ethernet) برای ساخت شبکههای محلی و پیاده سازیهای گسترده و استانداردسازی TCP/IP در یونیکس]](به انگلیسی: Unix) و بسیاری سیستم عاملهای دیگر بود.
این رایانه نکست توسط تیم برنرز لی در سرن به عنوان اولین وب سرور دنیا استفاده شد.
اگرچه بسیاری از کاربردها و رهنمودهایی که اینترنت را ممکن ساخت به مدت تقریباً دو دهه وجو داشتند، امااین شبکه تا دهه ۱۹۹۰ هنوز چهرهای همگانی نداشت. در ششم آگوست ۱۹۹۱، سرن - سازمان اروپایی پژوهش در باره ذرات - پروژه وب جهان گستر(World Wide Web) را به اطلاع عموم رساند. وب توسط دانشمندی انگلیسی به نام تیم برنرز لی(به انگلیسی: Sir Tim Berners-Lee) در سال ۱۹۸۹ اختراع شد.یکی از مرورگرهای وب محبوب اولیه ViolaWWW بود که از روی هایپرکارت الگوبرداری شده بود و از سامانه پنجره ایکس(به انگلیسی: X Window System) استفاده میکرد. سرانجام این مرورگر جای خود را در محبوبیت به مرورگرموزاییک (به انگلیسی: Mosaic) داد. در سال ۱۹۹۳ مرکزملی کاربردهای ابررایانش امریکا (به انگلیسی: National Center for Supercomputing Applications) دردانشگاه ایلینوی اولین نسخه از موزاییک را منتشر کرد و تا اواخر سال ۱۹۹۴ علاقه عمومی به اینترنتی که پیش از این آموزشی و تخصصی بود، گسترش فراوانی یافته بود. در سال ۱۹۹۶ استفاده از واژه اینترنت معمول شد و مجازا برای اشاره به وب هم استفاده شد. در همین هنگام، در گذر این دهه، اینترنت بسیاری از شبکههای رایانهای عمومی از پیش موجود را در خود جا داد(اگر چه برخی مثل FidoNet همپنان جداماندند). آنچنانکه تخمین زده شدهاست، در دهه ۹۰ در هرسال اینترنت رشدی صددرصدی نسبت به سال قبل خود داشتهاست و در سالهای ۱۹۹۶و۱۹۹۷ نیز دورههای کوتاهی از رشد انفجاری داشتهاست
.این میزان رشد به خصوصیت عدم کنترل مرکزی اینترنت که امکان رشد اندامی شبکه را فراهم میسازد نسبت دادهاند و همچنین به ماهیت بازوغیراختصاصی پروتکلهای اینترنت که امکان برقراری سازگاری و همکاری میان فروشندگان مختلف و عدم توانایی یک شرکت برای اعمال کنترل بیش از حد بر روی شبکه را سبب میشود.جمعیت تخمینی کاربران اینترنت مطابق آمار سی ام ژوئیه ۲۰۰۹ ، ۱٫۶۷ میلیارد نفراست.
حاکمیت
اینترنت یک شبکه جهانی توزیع شدهاست که شبکههای خودمختار به انتخاب خود به آن پیوستهاند و بدون هیچ بدنهٔ مرکزی فرماندهی کار میکند. اما برای حفظ همکنشپذیری آن جنبههای فنی و سیاستهای زیر ساخت پایهٔ آن و همچنین فضاهای نام اصلی آن توسط بنگاه اینترنتی نامها و شمارههای تخصیص داده شده(به انگلیسی: Internet Corporation for Assigned Names and Numbers) (ICANN) اداره میشوند که مقر اصلی آن درمارینا دل ری، کالیفرنیا قرار دارد. ICANN مرجعی است که به هماهنگ سازی تخصیص شناسههای یکتا برای استفاده در اینترنت میپردازد.این شناسهها شامل نامهای دامنه، نشانیهای IP، شماره پورتهای برنامهها در لایه انتقال و بسیاری از پارامترهای دیگر میشود. فضاهای نام یکتای جهانی که در آن نامها و شمارهها به صورتی تخصیص داده میشوند که مقادیر یکتا باشند، برای دسترسی جهانی به اینترنت ضروری هستند. ICANN توسط یک هیات مدیره بینالمللی که از بین انجمنهای فنی، آکادمیک و سایر انجمنهای غبر تجاری دیگراینترنت انتخاب میشود.دولت امریکا همچنان نقش اولیه را در تایید تغییرات در حوزه ریشه سامانه نام دامنه (به انگلیسی: DNS root zone) که قلب سامانه نام دامنه(DNS) را تشکیل میدهد. نقش ICANN در هماهنگی تخصیص شناسههای یکتا، آن را به عنوان تنها پیکره هماهنگ سازی در شبکه جهانی اینترنت متمایز میسازد.در ۱۶ نوامبر ۲۰۰۵ نشست جهانی در باره جامعه اطلاعاتی که در تونس برگزار شد انجمن حاکمیت اینترنت(IGF) را تاسیس کردند تا به مسایل مرتبط با اینترنت بپردازد.
نیمباز (Nimbuzz) نرمافزاری اختصاصی، چندسکویی و پیامرسان فوری برای تلفنهای همراه، لوحرایانهها (تبلتها) و رایانههای شخصی است که ۱۵۰ میلیون کاربر در ۲۰۰ کشور دارد.
گفتگوی اینترنتی
گپیا چت در فارسی اصطلاحی به معنای گفتگوی اینترنتی است. اگرچه فرهنگستان زبان فارسی واژه گپ را معادل این واژه قرار دادهاست اما این واژه چندان مورد استقبال عمومی قرار نگرفتهاست. این واژه خلاصه شده Online chat از زبان انگلیسی است.
فن آوری
در ابتدا برای چت اینترنتی از پروتوکل آی آر سی استفاده میشد. اما اکنون از طریق سایر پروتکلها نیز این کار امکان پذیر می باشد.
نرمافزارهای چت
برای چت نرمافزارهای زیادی مانند آیآرسی، یاهو مسنجر، ام اس ان مسنجر، گوگل تاک، اسکایپ و پیامرسان ویندوز لایو وجود دارد. نرم افزار های چت هم اکنون در موبایل هم افزایش چشم گیری داشته اند و کاربران خاص خود را دارند.
اینترنت
اینترنت (به انگلیسی: Internet) ( مخفف interconnected networks شبکههای به هم پیوسته ) را باید بزرگترین سامانهای دانست که تاکنون به دست انسان طرّاحی، مهندسی و اجرا گردیدهاست. ریشهٔ این شبکهٔ عظیم جهانی به دههٔ ۱۹۶۰باز می گردد که سازمانهای نظامی ایالات متّحدهٔ آمریکا برای انجام پروژههای تحقیقاتی برای ساخت شبکهای مستحکم، توزیع شده و باتحمل خطا سرمایه گذاری نمودند. این پژوهش به همراه دورهای از سرمایه گذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات جدید، سبب شد تا مشارکتهای جهانی آغاز گردد و از اواسط دههٔ ۱۹۹۰، اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی و جهانشمول در بیاید. وابسته شدن تمامی فعّالیتهای بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز یک دوران تاریخیِ نوین در عرصههای گوناگون علوم، فنّآوری، و به خصوص در نحوه تفکّر انسان دارد. شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیت درآمدهاست.
اینترنت سامانهای جهانی از شبکههای رایانهای بهم پیوستهاست که از پروتکلِ «مجموعه پروتکل اینترنت» برای ارتباط با یکدیگر استفاده مینمایند. به عبارت دیگر اینترنت، شبکهی شبکه هاست که از میلیونها شبکه خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی در اندازههای محلی و کوچک تا جهانی و بسیار بزرگ تشکیل شدهاست که با آرایه وسیعی از فناوریهای الکترونیکی و نوری به هم متصل گشتهاند. اینترنت در برگیرنده منابع اطلاعاتی و خدمات گسترده ایست که برجستهترین آنها وب جهانگستر و رایانامه میباشند. سازمانها، مراکز علمی و تحقیقاتی و موسسات متعدد، نیازمند دستیابی به شبکه اینترنت برای ایجاد یک وبگاه، دستیابی از راه دور ویپیان، انجام تحقیقات و یا استفاده از سیستم رایانامه، میباشند. بسیاری از رسانههای ارتباطی سنتی مانند تلفن و تلویزیون نیز با استفاده از اینترنت تغییر شکل دادهاند ویا مجدداً تعریف شده اند و خدماتی جدید همچون صدا روی پروتکل اینترنت و تلویزیون پروتکل اینترنت ظهور کردند. انتشار روزنامه نیز به صورت وبگاه، خوراک وب و وبنوشت تغییر شکل دادهاست. اینترنت اشکال جدیدی از تعامل بین انسانها را از طریق پیامرسانی فوری، تالار گفتگو و شبکههای اجتماعی بوجود آوردهاست.
در اینترنت هیچ نظارت مرکزی چه بر امور فنّی و چه بر سیاستهای دسترسی و استفاده وجود ندارد. هر شبکه تشکیل دهنده اینترنت، استانداردهای خود را تدوین میکند. تنها استثنا در این مورد دو فضای نام اصلی اینترنت، نشانی پروتکل اینترنت و سامانه نام دامنه است که توسط سازمانی به نام آیکان مدیریت میشوند. وظیفه پی بندی و استاندارد سازی پروتکلهای هستهای اینترنت، IPv4 و IPv6 بر عهده گروه ویژه مهندسی اینترنت است که سازمانی بینالمللی و غیرانتفاعی است و هر فردی میتواند در وظایفشان با آن مشارکت نماید.
واژهشناسی
در زبان انگلیسی واژه ی Intrnet هنگامی که به شبکه جهانی مبتنی بر پروتکل IP اطلاق می گردد، با حرف بزرگ در اول کلمه، نوشته می شود.
در رسانه ها فرهنگ عامه، گاه با اینترنت به صورت یک مقوله عمومی و مرسوم برخورد کرده و آن را با حرف تعریف و به صورت حروف کوچک می نگارند(the internet)
در برخی منابع بزرگ نوشتن حرف اول را به دلیل اسم بودن آن جایز می دانند نه برای صفت بودن این واژه.
واژهٔ لاتین the Internet چنانچه به شبکهٔ جهانی اینترنت اشاره کند، اسم خاص است و حرف اوّلش با حروف بزرگ آغاز میشود(I). اگر حرف اوّل آن کوچک باشد میتواند به عنوان شکل کوچک شده کلمه Internetwork برداشت شود که به معنی میان شبکه است. واژه "ابر" نیز به صورت استعاری، به ویژه در ادبیات رایانش ابری و نرمافزار به عنوان سرویس، برای اشاره به اینترنت به کار میرود.
اینترنت در برابر وب
غالباً در گفتگوهای روزمره از دو واژهٔ "وب" و "اینترنت"، به اشتباه، بدون تمایز زیادی استفاده میشود، امااین دو واژه معانی متفاوتی دارند. اینترنت یک سامانه ارتباطی جهانی برای داده هاست، زیرساختهای نرمافزاری و سختافزاری است که رایانهها در سراسر جهان به یکدیگر متصل میسازد. در مقابل، وب یکی از خدماتی (سرویس)است که بر روی اینترنت ارائه میشود و برای ارتباط از شبکه اینترنت بهره میجوید. وب مجموعه ای از نوشته های به هم پیوسته(web page) است که به کمک ابرپیوندها و آدرس جهانی(URL) به یکدیگر پیوند خوردهاند.
وب شامل سرویس های دیگر مانند رایانامه، انتقال فایل(پروتکل افتیپی)، گروه خبری و بازی آنلاین است.
خدمات(سرویس) های یاد شده بر روی شبکه های مستقل و جدا از اینترنت نیز در دسترس هستند. وب به عنوان لایه ای در بالای اینترنت قرار گرفته و سطح بالاتری نسبت به آن قرار دارد.
تاریخچه
افتتاح پروژه اسپوتنیک توسط اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی زنگ خطر را برای ایالات متحده به صدا درآورد تا با تأسیس آرپا یا موسسه پروژههای تحقیقاتی پیشرفته در سال ۱۹۵۸ (میلادی) پیشروی در زمینه فناوری را بازیابد.
آرپا اداره فناوری پردازش اطلاعات (IPTO) را تاسیس نمود تا پروژه SAGE راکه برای اولین بار سامانههای رادار سراسر کشور را با هم شبکه کرده بود پیشتر برد. هدف IPTO دست یافتن به راههایی برای پاسخ به نگرانی ارتش امریکا در باره قابلیت مقاومت شیکههای ارتباطیشان را پاسخ دهد، و به عنوان اولین اقدام رایانه هایشان را در پنتاگون، کوه چاین و دفتر مرکزی فرماندهی راهبردی هوایی (SAC) را به یکدیگر متصل سازد.جی.سی.آر لیکلایدر که از ترویج کنندگان شبکه جهانی بود به مدیریت IPTO رسید.لیکلایدر در سال ۱۹۵۰ (میلادی) پس از علاقهمند شدن به فناوری اطلاعات از آزمایشگاه روانشناسی صدا در دانشگاه هاروارد به ام آی تی رفت. در ام آی تی او در کمیتهای مشغول به خدمت شد که آزمایشگاه لینکلن را تاسیس کرد و بر روی پروژه SAGE کار میکرد. در سال ۱۹۵۷ (میلادی) او نایب رئیس شرکت بی بی ان (BBN) شد. در آنجا بود که اولین محصول PDP-۱ را خرید و نخستین نمایش عمومی اشتراک زمانی را هدایت نمود.
پروفسورلئونارد کلینراک در کنار یکی از اولین پردازشگرهای پیغام واسط (به انگلیسی: Interface Message Processor) در دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس
در IPTO جانشین لیکلایدر ایوان ساترلند، در سال ۱۹۶۵ (میلادی)، لارنس رابرتس را بر آن گماشت که پروژهای را برای ایجاد یک شبکه آغاز نماید و رابرتس پایه این فناوری را کار پل باران نهاد
.
پل باران مطالعه جامعی را برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا منتشر کرده بود که در آن پیشنهاد داده بود که برای دستیابی به استحکام و مقاومت در برابر حوادث از راهگزینی بسته کوچک استفاده شود. رابرتس در آزمایشگاه لینکلن ام آی تی کار کرده بود که هدف اولیه از تاسیس آن، پروژه SAGE بود. لئونارد کلینراک استاد دانشگاه کالیفرنیا تئوریهای زیربنایی شبکههای بسته را در سال ۱۹۶۲ (میلادی) و مسیریابی سلسله مراتبی را در سال ۱۹۶۷ (میلادی) ارائه کرده بود، مفاهیمی که زمینه ساز گسترش اینترنت به شکل امروزی آن شدند.
جانشین ساترلند، رابرت تیلور، رابرتس را قانع نمود که موفقیتهای اولیهاش در زمینه راهگزینی بسته کوچک را گسترش دهد و بیاید و دانشمند ارشد IPTO شود.در آنجا رابرتس گزارشی با نام "شبکههای رایانهای منابع مشترک" به تیلور داد، که در ژوئیه ۱۹۶۸ (میلادی) م.رد تایید او قرار گرفت و زمینه ساز آغاز کار آرپانت در سال بعد شد. پس از کار فراوان، سرانجام در ۲۹ اکتبر ۱۹۶۹ دو گره اول آنچه که بعدها آرپانت شد به هم متصل شدند.این اتصال بین مرکز سنجش شبکه کلینراک در دانشکده مهندسی و علوم کاربردی UCLA و سامانه NLS داگلاس انگلبرت در موسسه تحقیقاتی SRI International در پارک منلو در کالیفرنیا برقرار شد. سومین مکان در آرپانت مرکز ریاضیات تعاملی Culler-Fried در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا بود و چهارمی دپارتمان گرافیک دانشگاه یوتا بود. تا پایان سال ۱۹۷۹ (میلادی) پانزده مکان مختلف به آرپانت جوان پیوسته بودند که پیام آور رشدی سریع بود. آرپانت تنها یکی از اجداد اینترنت امروزی بود. در تلاشی جداگانه، دونالد دیویز نیز، در آزمایشگاه ملی فیزیک انگلیس مفهوم راهگزینی بسته کوچک را کشف کرده بود. اونخستین بار آن را در ۱۹۶۵ (میلادی) مطرح نمود. کلمات بسته و راهگزینی بسته در واقع توسط او ابداع شدند و بعدها توسط استانداردها پذیرفته و به کار گرفته شدند. دیویز همچنین یک شبکه راهگزینی بسته به نام Mark I در سال ۱۹۷۰ (میلادی) درانگلستان ساخته بود
.به دنبال نمایش موفق راهگزینی بسته در آرپانت(ARPANET)؛ در سال ۱۹۷۸، اداره پست بریتانیا، Telenet، DATAPACوTRANSPAC با یکدیگر همکاری را برای بوجود آوردن نخستین سرویس شبکه راهگزینی بسته خود آغاز نمودند. در بریتانیا این شبکه به نام سرویس بینالمللی راهگزینی بسته (به انگلیسی: International Packet Switched Service) خوانده میشد. مجموعه شبکههای X.۲۵ از اروپا و آمریکا گسترش یافت و تا سال ۱۹۸۱ کانادا، هنگ کنگ و استرالیا ر در بر گرفته بود.استانداردهای راهگزینی بسته X.۲۵ را "کمیته مشاوره بینالمللی تلگراف و تلفن(CCITT)" - که امروزه به نام ITU-T خوانده میشود- حول و حوش سال ۱۹۷۶ تدوین نمود. X.۲۵ از پروتکلهای TCP/IP مستقل بود. این پروتکلها حاصل کار تجربی DARPA در آرپانت، شبکه رادیویی بسته و شبکه ماهوارهای بسته بودند.
آرپانت اولیه بر روی برنامه کنترل شبکه(NCP) (به انگلیسی: Network Control Program) کارمی کرد، استانداردی که در دسامبر ۱۹۷۰ توسط تیمی به نام "گروه کاری شبکه(NWG)" به مدیریت استیو کراکر (به انگلیسی: Steve Crocker) طراحی و پیاده سازی شد. برای پاسخگویی به رشد سریع شبکه که مرتباً مکانهای بیشتری بدان متصل میشد، وینتون سرف (به انگلیسی: Vinton Cerf) و باب کان (به انگلیسی: Bob Kahn) اولین توصیف پروتکلهای TCP را که امروزه به گستردگی استفاده میشوند در خلال سال ۱۹۷۳ ارائه دادند و در مه ۱۹۷۴ مقالهای در این باب منتشر نمودند. به کاربردن واژه اینترنت برای توصیف یک شبکه TCP/IP یکتای جهانی از دسامبر ۱۹۷۴ با انتشار RFC ۶۷۵ آغاز شد.این RFC اولین توصیف کامل مشخصات TCP بود که توسط وینتون سرف، یوگن دالال و کارل سانشاین در آن زمان در دانشکاه استانفورد نوشته شد. در خلال نه سال یعدی کار تا آنجا پیش رفت که پروتکلها تصحیح شدندو بر روی بسیاری از سیستمهای عامل پیاده سازی شدند.اولین شبکه برپایه بسته پروتکل اینترنت(TCP/IP) از اول ژانویه ۱۹۸۳ وقتی که همه ایستگاههای متصل به آرپا پروتکلهای قدیمی NCP را با TCP/IP جایگزین کردند، شروع به کار نمود. در سال ۱۹۸۵ بنیاد ملی علوم آمریکا(NFS) ماموریت ساخت NFSNET- یک ستون فقرات (Network Backbone) دانشگاهی با سرعت ۵۶ کیلوبیت بر ثانیه(Kbps) - با استفاده از رایانههای "مسیریاب فازبال" (به انگلیسی: Fuzzball router) را به مخترع این رایانهها، دیوید ال. میلز (به انگلیسی: David L. Mills) سپرد. یک سال بعد NFS تبدیل به شبکه پرسرعت تر ۱٫۵ مگابیت بر ثانیه ( Mbps) را نیز پشتیبانی میکرد. دنیس جنینگ، مسئول برنامه ابرکامپیدتردرNFS تصمیمی کلیدی در مورد استفاده از پروتکلهای TCP/IP ارائه شده توسط DARPA گرفت. گشایش شبکه به دنیای تجاری در سال ۱۹۸۸ آغاز شد.شورای شبکه بندی فدرال ایالات متحده در آن سال با اتصال NFSNET به سامانه تجاری پست MCI موافقت نمودو این اتصال در تابستان ۱۹۸۹ برقرارشد. سایر خدمات پست الکترونیکی تجاری(مانند OnTyme,Compuserve,Telemail ) نیز به زودی متصل شدند. در آن سال سه ارائه دهنده سرویس اینترنت(ISP) بوجود آمدند : UUNET, PSINet, CERFNET . شبکههای جدای مهمی که دروازههایی به سوی اینترنت (که خود بعداً جزئی از آن شدند)می گشودند عبارت بودند از : یوزنت, بیتنت بسیاری از شبکههای متنوع تجاری و آموزشی دیگر همچون Telenet, Tymnet, Compuserve و JANET نیز به اینترنت در حال رشد پیوستند. Telenet - که بعدها Sprintnet نامیده شد - یک شبکه رایانهای ملی خصوصی بود که از ۱۹۷۰ کار خود را آغاز کرده بود و امکان دسترسی با شمارهگیری (به انگلیسی: Dial-up Access) را به صورت رایگان در شهرهایی در سراسر امریکا فراهم ساخته بود.این شبکه سرانجام در دهه ۱۹۸۰، با محبوبیت روزافزون TCP/IP به سایرین متصل شد. فابلیت TCP/IP برای کار با هر نوع شبکه ارتباطی از پیش موجود، سبب رشد آسانتر آن میگشت؛ اگر چه که رشد سریع اینترنت در وهله اول ناشی از در دسترس بودن مسبریابهای استاندارد تجاری از طرف بسیاری از شرکتها، در دسترس بودن تجهیزات تجاری اترنت(به انگلیسی: Ethernet) برای ساخت شبکههای محلی و پیاده سازیهای گسترده و استانداردسازی TCP/IP در یونیکس]](به انگلیسی: Unix) و بسیاری سیستم عاملهای دیگر بود.
این رایانه نکست توسط تیم برنرز لی در سرن به عنوان اولین وب سرور دنیا استفاده شد.
اگرچه بسیاری از کاربردها و رهنمودهایی که اینترنت را ممکن ساخت به مدت تقریباً دو دهه وجو داشتند، امااین شبکه تا دهه ۱۹۹۰ هنوز چهرهای همگانی نداشت. در ششم آگوست ۱۹۹۱، سرن - سازمان اروپایی پژوهش در باره ذرات - پروژه وب جهان گستر(World Wide Web) را به اطلاع عموم رساند. وب توسط دانشمندی انگلیسی به نام تیم برنرز لی(به انگلیسی: Sir Tim Berners-Lee) در سال ۱۹۸۹ اختراع شد.یکی از مرورگرهای وب محبوب اولیه ViolaWWW بود که از روی هایپرکارت الگوبرداری شده بود و از سامانه پنجره ایکس(به انگلیسی: X Window System) استفاده میکرد. سرانجام این مرورگر جای خود را در محبوبیت به مرورگرموزاییک (به انگلیسی: Mosaic) داد. در سال ۱۹۹۳ مرکزملی کاربردهای ابررایانش امریکا (به انگلیسی: National Center for Supercomputing Applications) دردانشگاه ایلینوی اولین نسخه از موزاییک را منتشر کرد و تا اواخر سال ۱۹۹۴ علاقه عمومی به اینترنتی که پیش از این آموزشی و تخصصی بود، گسترش فراوانی یافته بود. در سال ۱۹۹۶ استفاده از واژه اینترنت معمول شد و مجازا برای اشاره به وب هم استفاده شد. در همین هنگام، در گذر این دهه، اینترنت بسیاری از شبکههای رایانهای عمومی از پیش موجود را در خود جا داد(اگر چه برخی مثل FidoNet همپنان جداماندند). آنچنانکه تخمین زده شدهاست، در دهه ۹۰ در هرسال اینترنت رشدی صددرصدی نسبت به سال قبل خود داشتهاست و در سالهای ۱۹۹۶و۱۹۹۷ نیز دورههای کوتاهی از رشد انفجاری داشتهاست
.این میزان رشد به خصوصیت عدم کنترل مرکزی اینترنت که امکان رشد اندامی شبکه را فراهم میسازد نسبت دادهاند و همچنین به ماهیت بازوغیراختصاصی پروتکلهای اینترنت که امکان برقراری سازگاری و همکاری میان فروشندگان مختلف و عدم توانایی یک شرکت برای اعمال کنترل بیش از حد بر روی شبکه را سبب میشود.جمعیت تخمینی کاربران اینترنت مطابق آمار سی ام ژوئیه ۲۰۰۹ ، ۱٫۶۷ میلیارد نفراست.
حاکمیت
اینترنت یک شبکه جهانی توزیع شدهاست که شبکههای خودمختار به انتخاب خود به آن پیوستهاند و بدون هیچ بدنهٔ مرکزی فرماندهی کار میکند. اما برای حفظ همکنشپذیری آن جنبههای فنی و سیاستهای زیر ساخت پایهٔ آن و همچنین فضاهای نام اصلی آن توسط بنگاه اینترنتی نامها و شمارههای تخصیص داده شده(به انگلیسی: Internet Corporation for Assigned Names and Numbers) (ICANN) اداره میشوند که مقر اصلی آن درمارینا دل ری، کالیفرنیا قرار دارد. ICANN مرجعی است که به هماهنگ سازی تخصیص شناسههای یکتا برای استفاده در اینترنت میپردازد.این شناسهها شامل نامهای دامنه، نشانیهای IP، شماره پورتهای برنامهها در لایه انتقال و بسیاری از پارامترهای دیگر میشود. فضاهای نام یکتای جهانی که در آن نامها و شمارهها به صورتی تخصیص داده میشوند که مقادیر یکتا باشند، برای دسترسی جهانی به اینترنت ضروری هستند. ICANN توسط یک هیات مدیره بینالمللی که از بین انجمنهای فنی، آکادمیک و سایر انجمنهای غبر تجاری دیگراینترنت انتخاب میشود.دولت امریکا همچنان نقش اولیه را در تایید تغییرات در حوزه ریشه سامانه نام دامنه (به انگلیسی: DNS root zone) که قلب سامانه نام دامنه(DNS) را تشکیل میدهد. نقش ICANN در هماهنگی تخصیص شناسههای یکتا، آن را به عنوان تنها پیکره هماهنگ سازی در شبکه جهانی اینترنت متمایز میسازد.در ۱۶ نوامبر ۲۰۰۵ نشست جهانی در باره جامعه اطلاعاتی که در تونس برگزار شد انجمن حاکمیت اینترنت(IGF) را تاسیس کردند تا به مسایل مرتبط با اینترنت بپردازد.
ساعت : 5:31 pm | نویسنده : admin
|
مطلب بعدی